Psychiater Jules Tielens kan niet anders dan tegendraads zijn, presentatrice Anniko van Santen moest vluchten voor haar vader en Frieda nam haar zusje als pleegkind bij haar in huis omdat hun ouders niet voor haar konden zorgen. Lees hun verhalen en meer in deze editie van Zorg+Welzijn magazine.
'Het gros van mijn collega's in de ggz denkt dat het heel goed bezig is. Maar het gros van de naasten van patiënten denkt daar heel anders over. Die mensen werken ongetwijfeld met de beste bedoelingen. Maar wat heb je aan goede bedoelingen als je geen resultaten ziet?'
Ik steek het niet onder stoelen of banken. Veel mensen die mij een beetje kennen, weten het dus ook. Ik heb drie kinderen. De oudste is een jongen van 10 en hij is 'klassiek autist'. Als je de film Rainman met Tom Cruise en Dustin Hofman hebt gezien, dan weet je wat dat betekent. Mijn zoon is een kleine Dustin Hofman.
Haar moeder vluchtte halsoverkop met de kinderen om aan haar agressieve, moeilijke man te ontkomen. Tv-presentator Anniko van Santen was toen negen. Vanaf dat moment groeide ze op zonder vader. Pas achteraf beseft ze dat wat zij meemaakte best veel was voor een kind van die leeftijd
Discriminatie is een eeuwenlang, veelvoorkomend, veelomvattend en hardnekkig probleem en kan leiden tot zowel psychische als lichamelijke klachten. Wat kun je doen om hier verandering in te brengen? Om daar antwoord op te geven, ontwikkelde Movisie het dossier Wat werkt bij het verminderen van discriminatie?
In Den Haag heeft bijna een op de vijf huishoudens hoge schulden of loopt het risico daarop. In de Schilderswijk is stress om financiële problematiek de laatste jaren zelfs het grootste gezondheidsprobleem. 'Door een te rigide interpretatie van de regels komt de hulpverlening vaak niet goed op gang.'
RIA VUIK (49) is maatschappelijk werker, zzp'er voor welzijnsorganisaties, instellingen en overheden. 'Hoeveel kansen geef je een cliënt?'
Cyou is een jongerencentrum voor jongeren in Cuyk van 9 tot en met 18 jaar. In een oude pastorie wordt een veilige plek geboden voor jongeren om elkaar te ontmoeten en om van en met elkaar te leren. Fotograaf Thijs Wolzak beleefde er een déja vu.
Brian is dertien jaar. Zijn ouders zijn gescheiden en hebben hun kinderen verdeeld. Brian woont bij vader, moeder is verantwoordelijk voor de meervoudig beperkte Lucien die in een instelling verblijft. Brian en vader leven in een caravan op het terrein van een autosloperij. Ze hebben het niet slecht, maar ook niet goed.
Mensen met een licht verstandelijke beperking (lvb) zijn vatbaarder voor verleidingen. Een zorgvuldige diagnostiek is daarom belangrijk, vindt gz-psycholoog en promovenda Femke Jonker. 'De druk van de maatschappij wordt voor hen steeds groter.'
'Als kind had ik er geen idee van dat mijn ouders een verstandelijke beperking hadden. Natuurlijk merkte ik wel dat er iets niet klopte, maar tegelijkertijd wist ik niet beter. Er waren veel praktische problemen, op het gebied van financiën en hygiëne bijvoorbeeld. Mijn vader kon uit onmacht agressief zijn, mijn moeder kon niet erkennen dat haar beperking mijn opvoeding bemoeilijkte.'
Grote steden: een boel prikkels en veel verleidingen voor jongeren en volwassenen met een lvb. Voor hen is er LifeWise: met begeleiding werken aan eigen doelen. Bijvoorbeeld 'een rustig leven zoals mijn broer', waar Jayden naar streeft.
Hoe kun je iemand met schulden en een licht verstandelijke beperking het beste ondersteunen? Doe wat Pieter-Bas van Steenis doet. Denk logisch na, vraag wat iemand nodig heeft en help bij wat zelf niet lukt.
Je hele leven besluiten anderen of je je bed uit moet komen - of er juist nog niet uit mag. Of je nog zo'n lekkere boterham met dik vet hagelslag neemt. En met een beetje pech ook waar je op vakantie gaat.
Laura Hospes zat op de Fotoacademie toen zij in een zware depressie raakte. In die toestand was zij suïcidaal en verwondde zichzelf. Opgenomen in het Universitair Centrum Psychiatrie (UCP) ging zij die zelfdestructie op een opmerkelijke manier te lijf. Zij maakte foto's van zichzelf. Indringende, maar tegelijkertijd mooie foto's.
Telefoon van de buurvrouw van hiernaast. 'Er is een grote brand bij jou op driehoog. Je moet nú naar buiten!' Het is vrijdagavond tien uur en de inhoud van het telefoontje dringt maar langzaam door. Ik woon op eenhoog, dus heb nog even. Rustig trek ik mijn schoenen aan, als er hard op mijn voordeur wordt gebonkt. De buurman van tweehoog: 'Je moet NU mee naar buiten.'
Je bent als sociaal werker of ervaringsdeskundige betrokken bij een gezin dat in scheiding ligt. Vader en moeder gooien met modder en hun kind van tien jaar wordt daar, bedoeld of onbedoeld, in meegenomen. Na de zoveelste ruzie spreekt het kind tegen jou uit dat ze haar vader niet meer wil zien. Hoe reageer je daarop?
De dertienjarige Brian en zijn vader wonen op een afgelegen terrein in een caravan. Brians verstandelijk en fysiek beperkte broer Lucien woont in een instelling. Vanwege een renovatie moet Lucien ergens anders opgevangen worden. De vader, gemotiveerd door de financiële vergoeding, haalt Lucien naar de caravan en maakt Brian verantwoordelijk voor de verzorging van zijn broer. Maar hoe praat je met iemand die niet spreekt? Hoe zorg je voor iemand van wie je niet weet wat hij nodig heeft? Jaap Robben beschrijft het in zijn roman Zomervacht.
'Het gaat om dat eerste contact, die eerste minuten. Dat is zo belangrijk', zegt sociaal werker Norbert Wijnhofen. Journalist Jessica Maas en fotograaf Bas Losekoot lopen een dag mee met de kersverse Sociaal Werker van het Jaar 2019.
Terugkijkend had Elin Jakobs de 'verstoorde relatie met eten' al rond haar achtste. 'Ik werd gepest op school. Ze scholden me uit voor dikkerdje en varken. Dat maakte me onzeker en verdrietig. Mijn moeder vertelde me dat ik mijn verdriet beter niet kon laten zien. Dat zou me nog kwetsbaarder maken, dacht zij.'
Shannon Urick (35) is psycholoog bij Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Zij zit op de crisislijn, de chat, de telefoon en de e-mail, en geeft therapie via digitale media. Ze denkt vaak terug aan het contact met een jongetje van twaalf, met zelfmoordgedachten.
