Dat migrantenkinderen meer psychische problemen hebben dan autochtone kinderen, is nooit bewezen. Toch zijn er aanwijzingen dat bepaalde groepen kinderen meer problemen ervaren. Dit bevestigt ook het onderzoek van de Gezondheidsraad. Turkse kinderen ervaren bijvoorbeeld meer emotionele problemen. Marokkaanse jongens hebben vaker last van gedragsproblemen. Kinderen van de Antillen ervaren zowel vaker gedrags- als emotionele problemen.
Passende zorg
Daar staat tegenover dat Marokkaanse minder vaak emotionele problemen hebben dan autochtone kinderen en dat Marokkaanse meisjes minder vaak suïcidaal gedrag vertonen. Het migrantenkind is dus een veel te ruime en niet te meten definitie. De raad waarschuwt dat de oplossing niet gezocht moet worden in ‘meer migrantenkinderen in de zorg’. Op basis van de aanwijzingen die er nu zijn over waar knelpunten liggen, moet gekeken worden wat organisaties en zorgverleners kunnen doen om alle patiënten, ook die uit migrantengroepen, passende zorg te bieden.
Naar de arts
Ook de verwachting dat allochtone kinderen minder vaak gebruikmaken van zorg moet worden genuanceerd. Voor sommige groepen geldt dit wel (Marokkanen en Turkse jongens), maar Turkse meisjes en Antilliaanse kinderen komen juist vaker bij de arts met psychische klachten dan autochtone kinderen. Bekijk je echter de statistieken van psychische problematiek onder kinderen, dan is het opvallend dat de jeugd-GGZ niet zo vaak wordt bezocht door Marokkaanse, Turkse en in mindere mate Antilliaanse jeugd dan je mag verwachten.
Zorgbehoefte
Volgens de Gezondheidsraad is er meer kennis nodig over de zorgbehoefte en het zorggebruik van groepen migrantenkinderen. De focus moet liggen op die groepen kinderen over wie aanwijzingen bestaan dat ze niet de zorg krijgen die ze nodig hebben. De Gezondheidsraad heeft het advies aangeboden aan de bewindspersonen van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel en de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap.
