Door Alexandra Sweers – Kinder- en jeugdpsychiater Anne Krabbendam en psychologe Elsa van der Molen spraken met 229 meisjes (van 17 tot 23 jaar) die ruim vijf jaar eerder al werden onderzocht door Sannie Hamerlynck. Toen al omschreef Hamerlynck de situatie van deze meiden als ‘schrijnend’. Veel psychiatrische problematiek bij tienermeisjes in justitiële jeugdinrichtingen blijft onbehandeld, concludeerde ze.
Seksueel risico
Eén op de drie onderzochte meisjes blijkt na vrijlating aan een ernstige persoonlijkheidsstoornis te lijden, zoals borderline of een antisociale stoornis. Veel van hen vertonen seksueel risicogedrag. Ook is één op de vijf meisjes al eens zwanger geweest. Dat melden Krabbendam en Van der Molen in het Nederlands Dagblad. Hun onderzoek is nog niet klaar, maar ze concluderen stellig dat het met de meeste meiden ronduit slecht gaat.
Opsluiting zonder behandeling
In een interview met Zorg + Welzijn eind 2008 pleitten Hamerlynck en prof. dr. Robert Vermeiren voor tijdige herkenning en behandeling van onder meer gedragsstoornissen en psychiatrische problemen bij jongeren die met Justitie in aanraking komen. Vermeiren, verbonden aan het Leids Universitair Medisch Centrum en het Amsterdamse VUmc, geeft in dat interview ook aan dat opsluiting zonder behandeling een negatief effect heeft op jongeren.
Niets geleerd
Kinderrechter Paul Vlaardingerbroek zegt in het Nederlands Dagblad dat veel meiden niet bereid zijn therapie te ondergaan. Als ze wel tot behandeling besluiten, laten ze die vaak over zich heen komen om eerder weg te kunnen. ‘Iets geleerd hebben ze dan niet. Als ze uit de inrichting komen, willen ze meestal ook niet verder worden behandeld’, aldus de kinderrechter.
Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.
Bron: Foto: ANP/Erik van ’t Woud
Wat me ook stoort is dat een P.I vertelt dat men niet kan achterhalen wie in hun bestanden hebben gezeten. Ik meen me toch te herinneren dat men bewaarplichten heeft.
Registratie van bezoeker(s) verdwijnt als sneeuw voor de zon na 1 jaar.
Ivm de negatieve effecten zou er eens meer gekeken moeten worden naar survival-tochten.
Ik blijf wat op m’n hoede met het woord “behandeling” omdat gebleken is dat een behandeling vaak bestaat uit het toedienen van medicijnen zonder echt de diepte in te duiken.