Het NIVEL sprak voor de handreiking ‘Thuis in de gemeente’ gemeenteambtenaren, begeleiders en mensen met een verstandelijke beperking uit zes Nederlandse gemeenten. Het gaat erom dat met hulp van deze tips de mensen met een beperking hun eigen plek in de samenleving kunnen ontdekken en versterken.
Sociale rol
Soms hebben mensen met een verstandelijke beperking maar één rol: die van cliënt. Het zelfvertrouwen van mensen groeit wanneer zij een gewaardeerde sociale rol in de samenleving hebben, maar het lukt mensen met een verstandelijke beperking niet vaak om hun eigen rol te ontdekken, aldus het NIVEL. Hoe begeleiders hen kunnen ondersteunen staat omschreven in de handreiking. Ook geeft het instituut tips over meedoen in de buurt, vrienden maken en blijven, lid worden van een vereniging of sportclub en hoe jongeren met een beperking mee kunnen doen.
Lastige klant
Voor de gemeenteambtenaar zet het NIVEL op een rij hoe hij ondersteuning kan bieden aan deze groep die moeite heeft om haar wensen en behoeften onder woorden te brengen. Professionals in dienstverlenende organisaties zien mensen met een licht verstandelijke beperking weleens als ‘lastige klanten’ omdat ze anders reageren dan verwacht. Soms weten zij ook niet dat iemand een verstandelijke beperking heeft, omdat deze niet zichtbaar is.
Verantwoordelijk
De ondervraagde wethouders en beleidsambtenaren Wmo hebben aangegeven dat zij het belangrijk vinden om een aanbod op wijkniveau te hebben voor mensen met beperkingen. Maar wie verantwoordelijk is voor het meedoen, daar is geen eenduidig antwoord op gegeven. Sommige gemeenteambtenaren vinden dat dit vooral bij het maatschappelijk middenveld ligt en bij zorgaanbieders. Andere gemeenten zien het als hun taak om participatie te bevorderen, zo blijkt uit het onderzoek.
Klik hier voor de handreiking ‘Thuis in de gemeente’ >>
Bron: NIVEL/ANP-Photo
Alweer een “nieuw wiel” wat uitgevonden is?
Oftewel: hoe houdt men een leger aan zorgverleners in stand en kan men dat leger groter maken?
Jammer dat men het niet kan hebben dat er mensen zijn die met hun beperkingen heel goed kunnen leven, heel tevreden zijn maar door anderen in bepaalde hoekjes gedouwd worden…meestal vanwege financieel oogpunt.
Dus gaat men blijbaar weer wat bedenken waar iedereen in die categorie mee moet doen…want anders is het blijkbaar niet goed.
De overheid bemoeit zich steeds meer met andermans levens…maar blijft daardoor wegkijken van het wanbeleid wat men in die bijna 40 jaar “tijdelijke” “bezuinigingen” heeft gecreëerd…en in stand gehouden heeft. In stand gehouden omdat men het hoofdprobleem niet aanpakt maar de alle andere probleemkanten opkijkt. Die verantwoording ligt bij de overheid…helaas blijkt men de verantwoordelijkheid steeds af te schuiven naar beneden, naar alle anderen. Men klooit met mensenlevens.