Dertig jaar woont Mimount nu in Nederland. Ze is van Marokkaanse afkomst. Wat het woord ‘dementie’ betekent, leerde ze pas zo’n anderhalf jaar geleden, toen ze voor het eerst het Alzheimer Theehuis in Gouda ontdekte. ‘Als je niet weet wat dementie is, kun je boos worden om het gedrag van je vader of moeder met dementie. Dankzij de lezingen in het Theehuis begrijp ik beter wat dementie met mensen kan doen en heb ik meer geduld met mijn moeder’, zegt ze.

Opleiding
Vooral de oudere generaties van Marokkaanse, Turkse of Surinaamse afkomst weten weinig van dementie. De meeste Nederlandse ouderen met een multiculturele achtergrond hebben een relatief lage opleiding, waardoor ze vaak pas van dementie horen als zij of familieleden zelf met dementie geconfronteerd worden. Velen hebben dan niet de kennis om de ondersteuning die aangeboden wordt te begrijpen.

Vragen
Drs. Özgül Uysal-Bozkir doet onderzoek naar de behandeling van geheugenstoornissen bij thuiswonende oudere migranten met Nederlands als tweede taal. Zij noemt voor het gebrek aan kennis de begeleiding bij de geheugenpoli als voorbeeld. ‘Bij mensen met geheugenproblemen wordt een onderzoek gedaan, om te achterhalen wat er precies aan de hand is. De vragen die bij dat onderzoek gebruikt worden, zijn vaak lastig te beantwoorden voor ouderen met een multiculturele achtergrond. Deze mensen hebben daarnaast meestal niet dezelfde schoolse vaardigheden als ouderen van Nederlandse afkomst. Een vraag die ze vaak krijgen is bijvoorbeeld de provincie waar ze wonen op te noemen; die kennen ze al niet. Bovendien begrijpen lang niet alle ouderen waarom die vragen überhaupt gesteld worden. Vooral mensen van Marokkaanse afkomst vinden het vreemd te moeten vertellen welke dag het vandaag is.’ De taalbarrière maakt het extra ingewikkeld om uit te leggen waarom het onderzoek op de geheugenpoli nodig is. Een term als ‘juiste diagnose stellen’ kan meestal niet rekenen op begrip en vertrouwen.

Lees het hele interview in het Zorg + Welzijn magazine van juli 2013 >>