Je hoeft geen orakel te zijn om te voorspellen dat de sociale sector het moeilijk gaat krijgen. Waar de hardere sectoren een verhaal hebben klaarliggen dat er grosso modo op neer komt dat je als overheid eerder en meer moet investeren, komt de sociale sector in eerste instantie in een debat terecht over prioriteiten, nut en noodzaak en dus over bezuinigingen. Die disbalans kan er makkelijk toe leiden dat we wel investeren in het beton voor speelplaatsen, maar bezuinigen op het jongerenwerk.
Logisch is dat natuurlijk niet. Sterker nog het is totaal niet logisch. Je hoeft immers ook geen orakel te zijn om te voorspellen dat de sociale gevolgen van de kredietcrisis ernstig zullen zijn. Het aantal schoolverlaters dat werkloos wordt, zal toenemen. Meer kwetsbare burgers zullen aan de kant komen te staan, meer ouderen zullen aangewezen zijn op de bijstand en de overlast van perspectiefloze jongeren zal toenemen. Wat is er in deze situatie logischer dan een stevig sociaal investeringsplan op te stellen voor kwetsbare burgers?
Logisch misschien wel, maar gaat het ook gebeuren? In eerste instantie leidt een crisis in de sociale sector eerder tot zelfkritiek en elkaar in diskrediet brengen. Zo interpreteer ik in elk geval de rapporten ‘Banen of barbecues’ van Groen Links, ‘De baat op straat’ van SEO en het verhaal van Doenja over Kanaleneiland.
Allemaal verhalen waarin de betekenis van sociale investeringen gerelativeerd of belachelijk wordt gemaakt en waaraan de pers met graagte aandacht besteedt. Nog even en er staat weer een nieuwe Achterhuis (die van een vorige crisis) op, die uitlegt dat de markt van welzijn en geluk vooral in het belang van de sector zelf in stand wordt gehouden. Daarmee zou de voedingsbodem voor een nieuwe kapronde compleet zijn
We zullen terug moeten naar de redenering dat de kredietcrisis vooral sociale gevolgen heeft en investeringen in onderwijs, zorg en welzijn vraagt omdat anders de kredietcrisis leidt tot een sociale crisis die het dagelijkse straatbeeld gaat bepalen.
Jan de Wild
Directie MOVISIE
Alweer bravo voor jullie Movisie in deze. Geheel met uw artikel eens. Uit eigen ervaring, de nodige bezuinigingsrondes binnen de welzijnssector meegemaakt, ken ik de nare, desastreuze gevolgen hiervan. Eveneens het elkaar verwijten maken en nog meer elkaars concurrent worden i.p.v. de broodnodige, positieve samenwerking t.b.v. de client, c.q. samenleving. Het zou van wijsheid getuigen indien de overheid (subsidiegever,opdrachtgever) hiervan ook overtuigd zou zijn plus de diverse Nonprofitsectoren!