1. Wees alert op het ‘niet pluis’-gevoel en neem het serieus
Wanneer je het gevoel krijgt dat er iets ‘niet pluis’ is, kun je gaan twijfelen of je het wel goed gezien of gemerkt hebt. Je bent bang om iemand ergens van te beschuldigen. Toch is het belangrijk om je gevoel dat er iets niet klopt serieus te nemen. Wees alert op de signalen en handel volgens de regels van jouw organisatie: bespreek het met een collega of een leidinggevende.
2. Bespreek kleine overschrijdingen direct
Als er van kleine overschrijdingen als bijvoorbeeld een kind op schoot nemen, ‘foute’ grapjes maken of een kind koosnaampjes geven, niets wordt gezegd, kan dit uitgroeien tot echt schadelijk gedrag. Wanneer je niets zegt, ontstaat er een klimaat waarin het steeds moeilijker wordt om iemand op zijn of haar gedrag aan te spreken. Bespreek kleine overschrijdingen daarom meteen op een respectvolle manier.
3. Weet hoe je moet reageren op bezorgde ouders
Neem de zorgen van ouders altijd serieus. Ga er niet in mee, maar hoor wel aan wat ze te vertellen heeft. Stel verduidelijkende vragen, en .aat weten welke stappen jij vervolgens gaat zetten . Zo kun je vertellen dat je naar je leidinggevende gaat die laat uitzoeken wat er precies aan de hand is.
4. Ken het stappenplan van je eigen organisatie
Als je grensoverschrijdend gedrag opmerkt of vermoedt, is het belangrijk dat je weet welke afspraken daarover zijn gemaakt in jouw organisatie. Er is een Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling, maar elke organisatie zou ook een protocol grensoverschrijdend gedrag / ongewenste omgangsvormen moeten hebben.
5. Wees een rolmodel
Gedraag je als professional volgens de regels. Overschrijd zelf geen grenzen van kinderen, collega’s en ouders. Ga gepast gekleed naar je werk, wees een betrouwbaar persoon, in grote en kleine afspraken, maak geen ‘foute’ grapjes en roddel niet.
Lees meer tips in het Tijdschrift Kindermishandeling >>
Een goede handreiking vanuit het Tijdschrift voor kindermishandeling, die om persoonlijke moed vraagt van professionals.
Het vraagt daarnaast mijns inziens ook om een professioneel-morele discussie en nuancering: waarvoor kun je als instelling en professional verantwoording dragen?
Wat is daarbij ‘maakbaar’ en durf je het als management aan om na een incident echt open alle partijen te horen en hen te vragen waarom zij zo gehandeld hebben of dat juist hebben nagelaten?
Voorbij de juridische schuldvraag echt leren hoe je het beter kunt doen is wellicht zowel helend voor de slachtoffers als voor de organisatie….
Is jouw organisatie daar al rijp voor?