Pro
‘We hebben in het regeerakkoord afgesproken dat we de aanspraak op zorg, die in 2005 verhoogd is naar een IQ van 85, weer verlagen naar 70. We zagen namelijk dat de zorgvraag, sinds die ophoging van de grens in 2005, achttien keer meer toenam dan de bevolkingsgroei. Tegelijk kwam de zorg voor de echt ernstige gevallen door die groei flink in de knel; per slot van rekening hebben we maar beperkte middelen ter beschikking. Bovendien ligt de grens in de ons omringende landen al lang op een IQ van 70.’
‘Als VVD vinden we dat we veel meer dan voorheen bij dit soort ondersteuning moeten kijken naar wat mensen nog wel kunnen. Daar moet het in het beleid om draaien. We moeten ons meer richten op participatie en mensen aan het werk helpen en minder automatisch naar ondersteuning en begeleiding grijpen. Er moet dus een andere mentaliteit bij de indicatiestelling komen.’
‘Het commentaar van het CVZ neem ik wel degelijk heel serieus. Ook wij vinden dat het IQ op zich niet zo heel veel zegt. Je hebt verstandelijk gehandicapten met een IQ van 65 die, dankzij een goed sociaal netwerk, heel goed in staat zijn om voor zichzelf te zorgen. Terwijl je mensen hebt met een IQ van 105 die het absoluut niet redden. Vandaar dat we zeggen: je moet naast het IQ naar de bijkomende omstandigheden kijken in hoeverre iemand wel of geen zorg nodig heeft.’
Tamara Venrooy-van Ark, Tweede Kamerlid VVD
Contra
‘Aan de hoogte van het IQ kun je maar heel beperkt afmeten hoe licht verstandelijk gehandicapten in het leven staan. De Inspectie voor de Volksgezondheid heeft dat ook vastgesteld. De Inspectie zegt dat je veel meer naar hun sociale redzaamheid moet kijken. Het probleem met deze jongeren is dat ze heel sterk beïnvloedbaar zijn. Ze zijn te goede trouw, maar door hun handicap vallen ze heel gemakkelijk ten prooi aan mensen die minder fraaie bedoelingen hebben.
‘Ik zie dat bij mijn eigen zoon van 23 gebeuren, die een autisme spectrum stoornis heeft en een IQ van ruim tachtig. Je kunt hem heel makkelijk beïnvloeden en hij heeft een gat in zijn hand. Voor je het weet, geeft hij zijn geld weg aan een ander. Vandaar dat mijn vrouw en ik bij de rechter een beschermingsbewind hebben aangevraagd. Een klein deel van zijn geld kan hij zelf uitgeven, de rest niet. Hij woont met vijf andere jongeren in een woonvorm van Tjallinga Hiem en daar wordt toezicht gehouden op zijn dagelijks functioneren.’
‘Onze vrees is dat als deze maatregel zou doorgaan, de begeleiding minder wordt, met het risico dat zijn leven in het honderd loopt. We hebben er alles aan gedaan dat hij zoveel mogelijk op zijn eigen benen kan staan, maar hij heeft daar echt ondersteuning bij nodig. Gelukkig heeft ook het CVZ uitgesproken de maatregel niet haalbaar te achten.’
Frans Woltring, voorzitter ouderraad Tjallinga Hiem
Vanmorgen las ik in de Limburger het artikel met als kop ‘wat als wij er niet meer zijn?’En daar gaat het nu juist om. Wij, als ouders van een verstandelijk minder begaafde en licht autistische zoon vragen ons dat dagelijks af. Wij zijn nu 62 en, ondanks dooddoenende uitspraken van ‘je bent zo oud als je je voelt, zijn we ons terdege ervan bewust dat onze zoon op een moment alleen verder zal moeten. Waar ik in de krant ‘Ruurd’ las, kon ik de naam van onze zoon plaatsen, met dat verschil dat onze zoon geen zussen heeft die onze taak kunnen overnemen. Ik zou graag mijn zorgen en ervaringen willen delen met lotgenoten (ouders). Het liefst via e-mailcontact.
ix heeft niets met zorg te maken!
Zou dat wel zo zijn dan heeft mijn zuster 56 jaar met een ix van een kind van 3 jaar recht op extra zorg alleen al daarom.
Toch wordt ook van haar verwacht dat ze wast en strijkt ,dit is van den zotte,
De enigste mogenlijkheid is dan het uit te besteden a 39 euro per maand dit moet ze betalen van haar zakgeld.
De eigenbijdragen regeling van de zorginstelling a 1080 euro daar nog bij en de verplichte bijdrage voor recreatie en vorming van 200 euro jaarlijks wat heeft ze dan nog te besteden aan kleding etc ,haar inkomen een wia uitkering,tevens gaat er eigenlijk nog af de bewindvoerings/mentor kosten 800 euro en de reiskosten 700 euro wat een armoedig bestaan,2x per maand een kort uitstapje winkelen of koffie drinken buiten de instelling daarvoor is geen geld anders moet ze de verpleging extra betalen a 48 euro per uur en dat met onze geindesseerde 24 uurs zorg.
Wat hebben we toch een sociale maatschappij.
Er bestaat ook nog zoiets als het dragen van een stuk zorg als ouder. De tendens in onze maatschappij dat alles maar uitbesteed moet worden vind ik griezelig. Je kunt ook doorslaan in de individualisering. Ondersteuning en begeleiding zijn factoren die onderdeel zijn van het stuk verantwoordelijkheid dat je als ouder draagt. Zeker wanneer je kind een kwetsbare volwassene is. Ik ben het overigens wel eens met de redenering dat zorg en begeleiding maatwerk blijft ondanks de hoogte van het IQ. Maar het moet zeker zo zijn dat ook ouders verantwoordelijkheid blijven dragen. Je kunt niet alles droppen bij de verantwoordelijkheid van de maatschappij. Ik heb zelf een kind met ADHD en doe er alles aan om samen met hem randvoorwaardelijk een fijn en zelfstandig leven te bieden. Zelfbeschikking vind ik een hoog goed maar ik zal altijd proberen hem eventueel te ondersteunen in het maken van keuzes, zonder daarin betuttelend te willen zijn. Ik vind ook dat er budget moet blijven bestaan voor jongeren en jong volwassenen met een beperking maar, mensen met een LVG problematiek. Maar kom op ouder, blijf zelf ook investeren!