De Noord-Hollandse gemeente Koggenland heeft dit weekend een acteur die zich voordeed als loverboy naar de kermis in De Goorn gestuurd om meisjes te verleiden hun telefoonnummers te geven. De acteur sprak de meisjes aan met de woorden: ‘Hé schatje, wat zie je er mooi uit. Mag ik je telefoonnummer?’ Van de 22 meisjes van dertien tot zeventien jaar die de acteur zaterdag aansprak, gaven zes hun telefoonnummer af. De zestien andere meisjes deden dat niet, maar vonden het volgens de gemeente wel lastig om nee te zeggen en weg te lopen. Doel van de actie is om meisjes waarschuwen voor loverboys. De gemeente hoopt ze op deze manier bewust en weerbaar te maken, zodat ze in een soortgelijke situatie weten wat ze (niet) moeten doen. Ook de politie en jongerenwerkers waren erbij betrokken. Alle aangesproken meisjes hebben na afloop gesproken met een medewerker van de gemeente.

Grenzen aangeven

Sanne van Oosterom is hulpverlener bij Pretty Woman in Utrecht. Een organisatie die hulp biedt aan meiden (11-23 jaar) die gedwongen in de prostitutie hebben gewerkt of het risico lopen om slachtoffer te worden van een misbruikrelatie. Zij is niet direct enthousiast over het initiatief in Koggeland. ‘Waarom zou iemand die om je nummer vraagt meteen een loverboy zijn? Het moet veel meer gaan over of en hoe meisjes hun grenzen kunnen aangeven en of ze kunnen inschatten of iemand goede bedoelingen heeft. Meiden van deze leeftijd kunnen de gevolgen van hun acties niet altijd overzien.’

#Metoo heeft grensoverschrijdend seksueel gedrag weer op de agenda gezet. Maar sociaal werkers hebben nog steeds moeite om onderwerpen als seksualiteit en intimiteit bespreekbaar te maken. Lees dit PREMIUM artikel hier >>

Context is bepalend

Dat wil overigens niet zeggen dat je een initiatief als in Koggenland niet als mogelijkheid kunt gebruiken om bewustwording te creëren. ‘Uiteindelijk is het de vraag wat die meisjes hiervan leren. Het is niet per definitie verkeerd om je telefoonnummer te geven als iemand je dat vraagt. Je moet in een gesprek nagaan wat maakt dat dat meisje haar nummer geeft. Durft ze bijvoorbeeld geen nee te zeggen of vindt ze die jongen gewoon leuk? En als het nog een keer zou gebeuren, wat zou ze dan doen? Zo’n nagesprek is echt heel belangrijk. Want concluderen dat een meisje dat haar telefoonnummer aan een jongen geeft niet weerbaar is, is te kort door de bocht. De context is bepalend.’

Stigma

Het valt Oosterom overigens op dat er nog steeds voornamelijk op meisjes gefocust wordt in dergelijke interventies. ‘Het stigma dat bijvoorbeeld jongens die naaktfoto’s van meisjes in hun bezit zijn stoer zijn en status hebben en meisjes van wie die foto’s zijn gemaakt sletten of kechs zijn en hun status juist verliezen, is er nog steeds. Daardoor focussen we nog steeds op meiden die vanuit een bepaalde bescherming moeten leren hun grens aan te geven. Terwijl jongens misschien ook moeten leren die grenzen beter in te schatten.’ Daarnaast stelt ze dat we ook niet moeten vergeten dat jongens ook slachtoffer kunnen zijn. ‘Het heeft echt twee kanten. Het zou dan ook interessant zijn om een dergelijk experiment ook eens onder jongens uit te zetten en te kijken wat de uitkomsten dan zijn.’