‘Ik word voorzitter van de MOgroep, omdat ik het welzijnswerk een ongelooflijke boeiende en belangrijke sector vind,’ De nieuwe voorzitter van MOgroep Welzijn en Maatschappelijke Dienstverlening heet: Marijke Vos. ‘Er zijn grote maatschappelijke problemen waar de branche een belangrijke bijdrage aan kan leveren. Evenals aan de overheveling van taken vanuit de AWBZ en de jeugdzorg naar de gemeente. Tegelijk komen er enorme bezuinigingen aan en wil ik helpen zoeken naar mogelijkheden om die op te vangen, bijvoorbeeld met nieuwe manieren van werken.’
Is er eer te behalen aan een voorzitterschap in deze tijd van zware bezuinigingen?
‘Ik zie het als een enorme uitdaging. Waar de bezuinigingen echt te gek worden, kunnen we laten zien dat het zo niet kan. Juist welzijnsorganisaties hebben heel veel kennis over maatschappelijke problemen. Tegelijk snappen wij ook wel dat er minder geld is, maar bezuinig dan op een slimme manier, die goede samenwerking tussen organisaties en vernieuwing mogelijk maakt. In deze sector werken talloze mensen die zich met hart en ziel inzetten. We moeten laten zien dat het welzijnswerk ertoe doet.’
Welke problemen signaleert u in de branche?
‘De omslag van het ouderwetse ‘zorgen voor’ naar werken vanuit ‘eigen kracht’ is nog lang niet klaar. Dat moet nog werkelijkheid worden en vraagt om een cultuurverandering. Ik wil dat ondersteunen door me in te zetten voor scholing en professionalisering. Sociale professionals moeten nog meer werken vanuit de vraag van mensen. Dat is ook iets waar ze trots op mogen zijn. Nog altijd bestaan er onterechte vooroordelen over welzijnswerk als gesubsidieerd koffie drinken in het buurthuis. Het is echt wel meer dan dat.’
Waar komt uw betrokkenheid met het welzijnswerk vandaan? U heeft zich vooral met milieu bezig gehouden.
‘Toen ik biologie studeerde in Wageningen heb ik zes jaar als vrijwilliger in een buurthuis gewerkt met zwakbegaafde jongeren. Ik kwam ook bij die jongeren thuis en dat is me altijd bijgebleven. Die belangstelling had ik dus al vroeg.’
‘Als wethouder heb ik tussen 2006 en 2010 in Amsterdam de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) ingevoerd. Ik hield me ook bezig met de vernieuwing van welzijn en thema’s als vraaggerichtheid en het versterken van de eigen kracht. Daarover heb ik vanuit de gemeente een intensieve dialoog met welzijnsorganisaties gehad.’
‘In die tijd heb ik ook nieuwe experimenten ondersteund op het snijvlak van Wmo en Wet werk en Bijstand, waardoor het bijvoorbeeld mogelijk werd om psychiatrische patiënten in te zetten in werkplaatsen en wijkrestaurants. Hoewel welzijnswerk een taak van de stadsdelen is, heb ik me ingezet voor het versterken van prestaties van welzijn. In die tijd zijn bijvoorbeeld de ‘Huizen van de Buurt’ ontstaan, ontmoetingscentra in verzorgingshuizen waar heel veel vrijwilligers zich inzetten. Daar kunnen heel nieuwe verbindingen ontstaan tussen welzijn en zorg, jong en oud.’
Welk beeld heeft u van de kwaliteit van welzijnsorganisaties?
‘Heel wisselend. In Amsterdam had ik te maken met organisaties als Combiwel, die steeds met vernieuwingen komen. Maar er zijn ook clubs die blijven hangen en nauwelijks laten zien wat ze bereiken. Als wethouder heb ik alle stadsdelen de opdracht gegeven inzicht te krijgen in de resultaten van het welzijnswerk boekt. Nogal wat organisaties realiseren zich niet wat hun maatschappelijke betekenis is. Je moet gewoon laten zien wat je doet en hoe je kwalitatief bijdraagt aan de maatschappelijke problemen. De gemeente moet daar met welzijnsorganisaties harde afspraken over maken.’
Hoe belangrijk is voor u het Actieplan Professionalisering?
‘Heel belangrijk. Alles wat ik wil is afhankelijk van goede mensen. Er is nog meer zelfbewustzijn bij professionals en organisaties nodig. Dat is cruciaal wat mij betreft. Bij dat actieplan zal toch financiële ondersteuning moeten komen van het ministerie van VWS. Dat is nog niet helemaal duidelijk.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Bron: Foto: Paulien de Gaaij
er is nog meer zelfbewustzijn bij professionals en organisaties nodig. Ik denk dat WNS, bezuinigingen en decentralisatie vragen om een bredere herijking van wat voor type professionaliteit en organisatieverbanden van professionals nodig is. Niet zozeer zelfbewust, meer omgevingsbewust. Een te eenzijdige focus op de eigen kracht van professionals zelf, verhoudt zich m.i. niet altijd optimaal met de eigen kracht van burgers. Doorschieten in professionaliteit creeert (onbedoeld) afstand tussen maatschappelijk middenveld en civil society
Hangjongerenplekken zijn hartstikke normaal. Als de ouderen last hebben van de jongeren gaan ze zelf maar verhuizen. Of geef de jongeren en ouderen hun wijk-, buurt- en dienstencentra weer terug!
Een goed welzijnsbeleid betekent zorgen voor elkaar; samen zorgen voor jong en oud. Als ouders onvoldoende hun kinderen voorbereiden om op eigen benen te staan, dienen de anderen hen te helpen. Normen en waarden, een consequent beleid biedt houvast voor ons allemaal. Een gezond leven leef je samen door elkaar te helpen, elke dag weer. De landelijke-, provinciale en gemeentelijke overheden kunnen ons behulpzaam zijn bij het realiseren van een leefbare woonomgeving, waarbij groen, veiligheid en hygiëne voorop staan.We leven in een maakbare samenleving, waarin we elkaar verder kunnen helpen. Mensen met ervaring, zoals mevrouw Marijke Vos kunnen anderen helpen de juiste richting te vinden om samen met elkaar tot een welvarende samenleving uit te groeien.
en toch weer een baantje mét een prima salaris !