Nijmegen kent naar schatting ongeveer dertig transgenders, mensen die – al dan niet na een geslachtsverandering – als de andere sekse door het leven gaan. Daarnaast zijn er nog eens 800 mensen die zich lichamelijk of psychisch niet thuisvoelen in het lichaam waarin ze zijn geboren. In opdracht van de gemeente interviewde Judith Schuyf (MOVISIE) Marga, Lars, Louise en Sophie. Doel was om een indruk te geven van wat het betekent om transgender te zijn. Daarnaast deed Schuyf onderzoek naar de problemen die transgenders ondervinden, wat de gemeente kan doen om deze te helpen oplossen en of de Nijmeegse roze infrastructuur bij de behoeften en wensen aansluit.

Openbaar
Het was niet eenvoudig om transgenders bereid te vinden hun verhaal te doen en in de openbaarheid te treden, concludeert Schuyf. Dat typeert de maatschappelijke positie van deze groep. De gemeente Nijmegen hoopt op meer begrip door een beeld te schetsen over transseksualiteit en het dagelijks leven van transgenders.

Informatie
Een van de eerste problemen die transgenders in Nijmegen tegenkomen, is het gebrek aan laagdrempelige informatie. De informatie die beschikbaar is, wordt als ’te Amsterdams’ omschreven. Sophie, een van de geïnterviewden, is betrokken bij het Transgender Netwerk Nederland (TNN) en stelt: ‘Meer politieke aandacht is hard nodig, net als meer voorlichting, expertise, vertrouwenspersonen in het onderwijs, de hulpverlening, op het werk en in de sport.’ De informatie moet niet alleen gaan over wat transgender-zijn precies is, maar ook over het veranderingsproces en over contactmogelijkheden in de regio, zo luidt het advies.

Cosmetische operaties
Een ander belangrijk probleem voor transgenders zijn de behandelingskosten die lang niet altijd worden vergoed. Borstcorrecties, ontharing en het maken van een nieuwe penis worden gezien als cosmetische operaties, terwijl ze voor transgenders heel belangrijk zijn. ‘De gemeente zou kunnen overwegen te onderzoeken of Bijzondere Bijstand is in te zetten om bij te dragen aan deze kosten’, stelt Schuyf in de publicatie.

Roze
De bestaande roze infrastructuur in Nijmegen sluit niet aan bij de behoeften van transgenders, blijkt uit het onderzoek. ‘Transseksualiteit en homoseksualiteit hebben in theorie weinig met elkaar te maken: het eerste gaat over genderidentiteit en het tweede over seksuele voorkeur’, legt Schuyf uit. Er is wel behoefte aan ontmoetingsplekken voor transgenders, maar de bestaande roze initiatieven zijn te veel op homoseksualiteit gericht, vinden de respondenten.

Normaal leven
Overigens zijn het meestal de mensen die nog in het transitieproces zitten die elkaar graag willen ontmoeten en praten over hun problemen. Uit het onderzoek blijkt dat de meeste transgenders na hun transitie het liefst een zo normaal mogelijk leven als man of vrouw willen leiden. Outing als voormalige transgender hoort daar niet bij.

Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.

Bron: MOVISIE