De NVVE deed onderzoek naar de haalbaarheid van een dergelijke kliniek. Daaruit blijkt dat het medisch-inhoudelijk gezien mogelijk moet zijn om in 2012 een levenseindekliniek te kunnen realiseren. Na een uitgebreide intake kunnen patiënten kunnen daar binnen drie dagen overlijden volgens de criteria van de euthanasiewet, geassisteerd door een arts.
Wet
De kliniek richt zich op mensen die lichamelijk ongeneeslijk zieken, chronisch psychiatrisch patiënten die uitbehandeld zijn, vroeg dementerenden en mensen met een voltooid leven. Per jaar dienen 520 uitbehandelde psychiatrisch patiënten een verzoek in om hulp bij zelfdoding, stelt de NVVE. Hoewel dit binnen de wet valt, krijgen deze mensen zelden hulp bij levensbeëindiging.
Gruwelijk
Petra de Jong van de NVVE zegt in een uitzending van Nieuwsuur dat er in Nederland 1500 mensen per jaar op gruwelijke wijze een einde aan hun leven maken. ‘Zij werpen zich voor de trein, springen van een gebouw of steken zichzelf in brand. Met zo’n kliniek kunnen we een grote groep mensen helpen.’
Wereldschokkend
De vereniging streeft ernaar om ook daadwerkelijk in 2012 de levenseindekliniek te realiseren. De Jong denkt dat het ‘wereldschokkend’ zal zijn. ‘Ik verwacht dat als er echt een gebouw staat, dat er gedemonstreerd zal worden en er veel maatschappelijke onrust zal zijn. Maar ik verwacht ook dat er veel mensen ontzettend blij mee zullen zijn.’
Zorg
De artsenfederatie KNMG bevestigt dat er geen wettelijke belemmering is voor een dergelijke kliniek, maar tekent wel bezwaar aan. De federatie stelt dat goede zorg aan mensen met een doodswens ook tot andere oplossingen dan een vrijwillig levenseinde kan leiden. Ook vindt de KNMG een periode van drie dagen naar de intake te kort om de wens van de patiënt echt te doorgronden.
Bekijk de uitzending van Nieuwsuur over de levenseindekliniek hier:
Ik ben 22 jaar werkzaam geweest als ziekenverzorgende in een verpleeghuis. Ik werkte daar met demente ouderen. Het is gedeeltelijk herbouwd tot zorghotel,waarin een palliatieve afdeling gevestigd is. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat men ervoor zou willen kiezen om de laatste drie dagen op een kille afdeling te verblijven. Ik vind zeker dat mensen het recht hebben om waardig te sterven,maar waarom niet in hun eigen vertrouwde,indien mogelijk,thuisomgeving. Ik had mijn hoop erop gevestigd dat dat het streven zou zijn. Het is immers ook niet zo dat die beslissing in 3 dagen genomen word,zoals de meneer van de KNMG beweert. Maar het is een lang proces,waarbij je er ioch van uit mag gaan,dat al de andere mogelijkheden zijn geprobeerd zonder resultaat. Artsen zijn erg huiverig om beslissingen te nemen. Het zou prettig zijn als er wat meer vertrouwen in elkaar was,zodat niet telkens elke lijdensweg ter discussie hoeft te worden gesteld.
Beste Petra,
Ik heb je gisteren in Utrecht ontmoet.
Ik vind dit een heel goed initiatief en ben hier zeker een voorstander van.
Waarom oneindig lang lijden terwijl je dit zelf (en de familie) vaak niet wilt.
Ik ben helemaal voor een dergelijke kliniek.
Mijn broer van 23 sprong in 1990 van de tiende etage van een flat , boven op een kind.
Mijn broer was chronisch psychotisch en had al verschillende mislukte suicidepogingen gedaan. Dit was shocking nieuws voor velen. De familie van het jongetje, de vriendjes van het jongetje, de flatbewoners die het bloedbad gezien hebben, de medewerkers in het ziekenhuis ( collega’s van mij) en wij als familie van de ‘dader’.
Wat een drama was het en nu 20 jaar geleden nog steeds niet vergeten! De beelden komen nog dagelijks langs.
Mijn broer had een ernstige vorm van schizofrenie met chronische psychoses. Niet echt een lekker leven dus. Meer een hel.
Hij had een spuitje mogen krijgen van mij en dit leed voor allemaal was bespaard gebleven.