Complicerende factor is dat de overheid een toenemend beroep doet op ketensamenwerking tussen organisaties die zich op verschillende plaatsen bevinden in het spectrum tussen overheid, burgers en markt. Ik schets hier een kader om de positie van de instelling in het krachtenveld en het daarbij behorende accent in ondernemerschap te bepalen. Een instelling kan zich in vier posities bevinden.
Tussen overheid en burger
In haar regierol bewaakt de overheid het publieke belang door kaders te stellen en via wet- en regelgeving de instelling te sturen. De overheid wil het aanbod van zorg en welzijn zo goed mogelijk laten aansluiten op de vraag van burgers, de kwaliteit verhogen en de prijs in de hand houden.
Burgers zijn als afnemer van gratis diensten een partij om rekening mee te houden. Burgers maken als mondige consument hun opvattingen over de kwaliteit van dienstverlening kenbaar. Zij weten hun weg naar de overheid te vinden en hebben soms grote invloed op het imago van een instelling. Bevindt een instelling zich vooral tussen de krachten van overheid en burgers, dan is het zaak gemeenschapsgericht te ondernemen. Publieke doelen krijgen het accent en de instelling laat zich hierop aanspreken. Klantgerichtheid, vraaggerichte innovaties, doelmatigheid, toegankelijkheid, bereikbaarheid en de inhoudelijke professionaliteit staan centraal.
Gemeenschapsgerichte ketens
Naast overheid en burgers hebben instellingen in zorg en welzijn met collega-aanbieders te maken. Er is sprake van een aanbodmarkt. Het gaat om gelijksoortige organisaties die diensten verlenen voor verschillende leeftijdsgroepen, zoals kinderopvang, jongerenwerk, jeugdzorg, volwassenenzorg en ouderenwerk. Ook gaat het om organisaties die in de keten naar elkaar verwijzen in de eerste, tweede en derde lijn, zoals huisarts, fysiotherapeut, ziekenhuis en verpleeghuis.
U kunt het hele artikel lezen in Zorg + Welzijn Magazine nummer 9, september 2008
