De Koster (61) is een specialist in het aanknopen van relaties op straat. Zijn dag is gevuld met dates met hangjongeren, bezoekjes aan hun ouders en instellingen en praatjes maken met meisjes met allerhande problemen. En de problemen van de hangjeugd in Drachten verschillen nauwelijks van die van de jeugd in de grote stad: verveling, alcohol- en drugsgebruik, gedoe op school, tienerzwangerschappen, een beroerde thuissituatie, soms huiselijk geweld. De verhalen daarover hoort Frank aan in zijn bus, waar jongeren stoom kunnen afblazen.

Sinds negen jaar is hij straathoekwerker in Drachten. Al een groot deel van zijn leven zit Koster in het sociale werk. Als jongeman bemoeide hij zich al vrijwillig met het jongerenwerk in de Amsterdamse Indische Buurt. ‘Zoals die geitenwollensokken welzijnswerkers van toen, zo wilde ik niet worden. Ze hoorden vaak niet de echte verhalen van de jongeren. Ze begrepen helemaal niet wat er speelde.’ Daarna werkte hij onder meer bij De Regenboog, een instelling voor verslavingszorg in Amsterdam, en had hij banen in het sociaal beheer. ‘Later ging ik wel eens met jongeren naar De Regenboog om te laten zien wat er gebeurt als je verslaafd raakt.’

De Koster wil een luisterend oor zijn voor de jongeren met sores, zegt hij. ‘Het agogische verhaal is misschien helemaal niet zo groot. Ik praat heel veel met tieners, en ze willen hun ei kwijt raken. Ik zal ze niet meteen ter verantwoording roepen en vragen waarom ze bepaalde dingen wel of niet doen. Ik laat ze praten en wil vooral een rustpunt zijn. We helpen ze met die aandacht op weg, zelf hebben ze dat vaak niet eens door. Veel jongeren houden ook later nog contact met mij.’ Hij bemiddelt ook met instellingen en klinieken als er zwaardere hulp nodig is. Het straathoekwerk in Drachten kwam er op initiatief van de politie, zegt De Koster. ‘Dat was een voordeel. Er was veel overlast en op initiatief van de politie ben ik toen aangesteld. Jongeren uit Drachten en dorpen uit de omgeving gingen elkaar met knuppels te lijf. Ik heb me ook heel erg moeten bewijzen en dat is gelukt.’

Jeroen de Wit is jongerenwerker bij jeugdjonk De Kouwe, een tienercentrum in de Vogeltjesbuurt, een armere buurt in Drachten Noord-Oost. Een groep tieners houdt zich vooral bezig met hangen, een beetje snookeren en af en toe wippen ze even naar buiten voor een blowtje. Keiharde hardcore knalt uit de speakers. De Wit: ‘Thuis gaat het bij veel jongeren niet zo geweldig. Jongens van twaalf hebben hier soms al een rugzakje.’

De Wit heeft die middag overleg met Richard Akkerman, outreachend jongerenwerker van Verslavingszorg Noord Nederland, om voorlichtingsacties rondom drugs voor te bereiden. Dat is hard nodig, menen de beide jongerenwerkers, want het gebruik van het GHB, hasj en alcohol begint steeds jonger. Ook in Drachten en omstreken. ‘Kijk maar naar de tieners, die hier op de bank hangen. Je ziet aan hun ogen dat ze net geblowd hebben. Maar als ze te veel geblowd of gedronken hebben, mogen ze niet naar binnen. Dat helpt wel.’ De verslaggever wordt intussen een beetje gek van de herrie.

Op weg naar het station rijdt Frank de Koster nog even langs bij het nieuwe tienercentrum Place 2 B. Jongeren bij de naastgelegen skatebaan begroeten hem enthousiast. Even later poseert Frank trots voor de nieuwe ’tag’ van graffitikunstenaar Sperm.

Redacteuren van Zorg + Welzijn gaan de komende maanden op pad. We zijn uitgenodigd door verschillende organisaties uit de sector om eens een paar dagen mee te lopen op de werkvloer. In de rubriek ‘Op pad met…’ doen we daarvan verslag. Lees hierover ook: Hoofdredacteur zoekt stageplaats.