Doel van de decentralisatie van de jeugdhulp was dat er sneller, meer samenhangende en beter passende hulp voor jongeren en kinderen zou komen. Door de (administratieve) regeldruk te verminderen zou er meer ruimte ontstaan voor professionals. Het NIP laat echter weten: ‘Uit de enquête die we deze zomer onder vrijgevestigde psychologen en pedagogen hielden, lijkt het tegenovergestelde te worden bereikt.’

Wachtlijsten

Aan het onderzoek deden 285 vrijgevestigde psychologen, pedagogen en psychotherapeuten mee die als zelfstandige werken met kinderen en jeugd en/of volwassenen. Meer dan de helft (57 procent) van de respondenten hanteert een wachtlijst en bij bijna zestig procent van de ondervraagden met een wachtlijst is sprake van een langere aanmeldwachttijd dan nog als redelijk kan worden aangemerkt. ‘Deze percentages zijn hoger dan in 2016, zelfs hoger dan genoemd in het onderzoek van MediQuest.’

Onduidelijke toegang

Verder blijkt uit het onderzoek dat gemeenten en hulpverleners elkaar nog niet goed weten te vinden. De gemeentelijke beleidsvrijheid leidt bovendien tot onduidelijke toegang en extra administratieve lasten. Daarnaast blijkt samenwerking en integrale aanpak nog veel idee, maar weinig praktijk en tot slot lijkt de nieuwe inkoopsystematiek, die per 1 januari 2018 in moet gaan, volgens de respondenten nog lang niet op orde. Deze laatste waarneming staat recht tegenover een eerder bericht van de Vereniging Nederlandse Gemeenten waaruit blijkt dat tachtig procent van de gemeenten de nieuwe standaarden al hanteert.

Het knelt in de toegang tot de jeugdhulp. Dat concludeert de Monitor Transitie Jeugd in haar jaarrapportage 2016. Ouders weten niet waar ze terecht kunnen met hun hulpvraag, benodigde hulp wordt niet op tijd ingezet en er is een gebrek aan passende hulp. Lees meer >>

Samenwerking blijft achter

Het NIP concludeert op basis van het onderzoek: ‘De overgang van de jeugd ggz van het zorgverzekeringsstelsel (Zvw) naar de Jeugdwet komt de ggz-zorg voor kinderen en jongeren niet ten goede. Waar juist sprake zou moeten zijn van betere afstemming, snellere toegang en zelfs integratie met andere jeugdhulp geeft 46 procent van de respondenten aan dat in ieder geval de samenwerking met gemeenten achterblijft. 388 Gemeenten lijken ieder nog bezig met het uitvinden van het wiel en is er maar beperkt ingezet op integrale inkoop.’

Noodklok

Het NIP stelt verder dat het nieuwe systeem van inkoop door gemeenten dat per 1 januari 2018 van start gaat voor 81 procent van de respondenten betekent dat ze opnieuw hun administratieprocessen en mogelijk ook hun werkprocessen moeten aanpassen. ‘Een aanpassing waarover pas 45 procent van de respondenten op hoofdlijnen is geïnformeerd door hun inkoopgemeenten. Een aanpassing die ook nog per gemeente kan verschillen. De vraag rijst dan ook: Komt het nog goed? Brengt een andere manier van inkoop de transformatie doelen dichterbij brengen? Of moeten we de noodklok gaan luiden?’