Het meest recente voorbeeld: in verpleeghuis Bernardus in Amsterdam werden ouderen mogelijk mishandeld door enkele personeelsleden. De Inspectie voor de Gezondheidszorg constateerde dat dat niet het enige incident is. De sector ouderenzorg kan dan weer rekenen op de hoon van de samenleving, op nog meer voorbeelden in de media van hoe slecht de zorg voor ouderen is, en op ploeterende zorgmedewerkers die zich afvragen of hun zorgwerk gewaardeerd wordt.
Incidenten of trend, feit is dat de zorg voor ouderen regelmatig in het geding is. De verwijtende vinger wijst dan naar het bestuur van de instelling. Die veelal doorverwijst naar de politiek, die jaar na jaar bezuinigingsdoelstellingen aan de sector heeft opgelegd in een samenleving die vergrijst en steeds complexere zorg vereist.
Schraalheid
Zeker, bestuurders zijn verantwoordelijk, betoogt Raymond Koopmans, hoogleraar ouderengeneeskunde, in het bijzonder langdurige zorg. ‘Zij zijn kennelijk niet altijd in staat tijdig en op de juiste manier te reageren op veranderingen die worden opgelegd. Maar er zijn ook zorginstellingen die het goed doen. Daar weten bestuurders een cultuur te creëren en keuzes te maken die het zorgpersoneel in staat stellen hun werk goed te doen.’
De problemen in de zorg zijn echter ook een reactie op de voortschrijdende schraalheid, vindt Koopmans. De hoogleraar maakt zich ‘grote zorgen over de kwaliteit van het personeel’. Financiële krapte leidt ertoe dat bestuurders de goedkopere, lager opgeleide ziekenverzorgenden niveau 1 en 2 moeten aantrekken om voldoende handen aan het bed te houden. Koopmans pleit voor: ‘Meer hersens aan het bed. Er moet meer deskundigheid en expertise in de instelling komen om tegemoet te komen aan de complexere zorgvraag van bewoners.’
‘Het is te eenvoudig om het probleem alleen bij de deskundigheid van het personeel neer te leggen’, werpt de hoofdinspecteur van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ), Joke de Vries, tegen. Hoewel ze toegeeft dat de inspectie die kloof tussen zorgvraag en deskundigheid van het personeel wel degelijk een aantal keren heeft geconstateerd. ‘Komende jaren zullen we meer actie op de medische factoren ondernemen.’
Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 6, juni 2011.
Bron: Foto: ANP/Lex van Lieshout
Maken we het niet dagelijks mee, alles moet goedkoper en efficienter(lees sneller)Organisaties gaan hier verschillend mee om, de een beter dan de ander.Bovendien zien we ook niet een verschraling binnen de maatschappij, vraag me af of dat ook niet mee zou kunnen spelen.
Jaren geleden waren er voor de instellingen in de ouderenzorg de zogenaamde erkenningseisen. Een van die eisen betrof de bekwaamheid van de medewerkers. Er diende vastgestelde percentages verpleegkundigen (niveau 4/5) en ziekenverzorgenden (niveau 3) in de zorgverlening aanwezig te zijn. Zo moest er ook gedurende het etmaal een verpleegkundige aanwezig zijn. Zelf heb ik zo’n functie jarenlang vervuld (avond-nacht-weekendhoofd). En mijn verpleegkundige kennis was nodig! Ik pleit voor terugkeer van die eisen, want het gemiddelde opleidings/ kennisniveau is de afgelopen 10 jaar te ver gedaald.