In Kippenvel interviewt journalist Maarten Dallinga zorg- en hulpverleners over een kippenvelmoment in hun carrière. Luister naar aflevering 9 via je favoriete podcastapp – zoals Apple Podcasts – of klik op de link hierboven. Luisteren biedt de beste ervaring. Toch liever lezen? We hebben het interview voor je samengevat:
Jacqueline Schilling (56): ‘Hij komt binnen in ons inloophuis en ziet er ontredderd uit. Ik zie onrust in het gezicht van de vaste bezoeker. Hij straalt de boodschap uit dat er iets ergs aan de hand is. Hij gebruikt antibiotica voor een keelontsteking, maar dat slaat niet aan. De man komt rechtstreeks van de huisarts, die hem heeft doorgestuurd naar het ziekenhuis, zo blijkt. Hij moet daar nog dezelfde middag naartoe. Foute boel dus.
Ik zie dat een vrijwilliger hem een luisterend oor biedt. En ik zie dat hij met een rustiger gevoel weer weggaat. Dat geeft mij kippenvel. Ik spreek met hem af dat ik later die dag nog even contact met hem zal hebben. Al vrij snel is duidelijk dat de man kanker heeft en er een behandeling nodig is. Ik heb veel zorgen, want de man woont alleen.
De situatie maakt op iedereen veel indruk. Het klinkt wat zwaar, maar er is een soort familiegevoel in het inloophuis. Gedurende het behandeltraject mag hij in het ziekenhuis verblijven. Via de telefoon blijven we toch verbonden. Dat vind ik belangrijk, want hij hoort er gewoon bij. Andere bezoekers informeren geregeld bij mij: hoe gaat het met hem? We sturen een grote kaart met veel namen erop. Hij wordt niet vergeten. Elk mens is het waard om gekend te worden.
De chemokuur slaat goed aan en na zo’n driekwart jaar komt hij voor het eerst weer langs. Dat is ook echt een kippenvelmoment. Hij ziet er nog wat ziek uit, maar iedereen is enorm blij dat hij er weer is. In andere bezoekers die ook kanker hebben gehad, vind hij gesprekspartners. Later moet hij geregeld naar het ziekenhuis voor controle. Gelukkig is de uitslag tot nu toe telkens goed. Als hij na zo’n controle komt binnenlopen, zit iedereen op het puntje van zijn stoel. En als hij dan zegt dat alles goed is, veert iedereen op.
Dit verhaal laat zien hoe belangrijk een inloophuis kan zijn. Er is plek voor iedereen en je kunt je verhaal kwijt, ook als het minder goed gaat. Ik vind dat er meer van dit soort plekken zouden moeten zijn. Dat ik zo betrokken ben, is trouwens ook een valkuil. Ik vind het soms moeilijk om mijn werk/privé-balans goed te houden. Soms heb ik het gevoel dat ik er áltijd moet zijn – zeker ook omdat ik vlak bij het inloophuis woon. Gelukkig letten het bestuur en mijn man goed op me.’
Het volledige verhaal hoor je in onze podcastserie Kippenvel.
