Pro

‘Marcouch heeft in die zin gelijk, dat welzijnswerkachtige taken geen kernactiviteit van de politie zijn. Handhaving van de rechtsorde en van de openbare orde zijn dat wel. Hulpverlenen ook, en het signaleren en adviseren rond veiligheid. Maar neem een wijkagent – of in het Amsterdamse politiejargon:  een buurtregisseur – in Amsterdam-West. Het woord zegt het al: zijn taak is om regie te voeren en andere instanties aan te zetten het werk te doen. Maar agenten merken nogal eens dat die instanties het laten afweten. Een wijkagent ziet bijvoorbeeld dat burgers last hebben van een stel Marokkaanse raddraaiers. Je kunt natuurlijk repressie uitoefenen, maar schiet je daar veel mee op? De wijkagent heeft die jongens bij de hand genomen en ze huisraad laten opknappen voor weeshuizen in Marokko. Hij heeft ervoor gezorgd dat ze het ook zelf hebben afgeleverd. Daar zagen die gasten hoe desolaat het in Marokko was. Die jongeren zijn daar flink van geschrokken. Gevolg is dat ze allemaal weer op school zitten of aan het werk zijn. Hij heeft, kortom, welzijnswerk in optima forma afgeleverd. Je kunt wel zeggen dat dat geen taak voor de politie is, maar als geen enkele andere instantie het doet, is het dan zo vreemd dat een wijkagent zelf het heft in handen neemt? Dat hij zelf met het signaleerde probleem aan de slag is gegaan valt hem toch niet te verwijten?’

Jaap Timmer, lector Veiligheid en Sociale Cohesie,
hogeschool Windesheim

Contra

‘De politie moet boeven opsporen, oppakken en opsluiten. Dat is haar taak, en niet zoals laatst werd gemeld, sollicitatiecursussen geven. Dat moeten anderen doen. Laat ik het zo zeggen: het welzijnswerk kan alleen maar functioneren als de politie het pad voor bijvoorbeeld jongeren naar de misdaad afsnijdt. Anders blijven die kiezen voor het snelle geld, in plaats van hun school af te maken of op zoek te gaan naar fatsoenlijk werk. Ik begrijp best dat politiemensen dat soort activiteiten uit nobele motieven doen. Ze zijn nu eenmaal heel betrokken bij de samenleving. Maar als de politie zich niet richt op het bestrijden van criminaliteit en overlast, wie doet dat dan? Niemand neemt dat werk van hen over. En als andere instanties, na signalen van de politie, de welzijnstaken niet oppakken, moet je als politie flink aan de bel trekken. Ik ben ervoor dat een hoofdcommissaris eens per jaar in de gemeenteraad zijn verhaal houdt en aangeeft wat de politie wel doet en de gemeente allemaal laat liggen. Je kunt het vergelijken met een teamsport als voetbal. Als iedereen zijn positie bezet en zijn taak uitvoert, kun je als elftal scoren. Zo moet het ook in de maatschappij gaan. Wijkagenten moeten zich niet met welzijn bezighouden. Het is hun taak – en daar dienen ze ook op afgerekend te worden – om informatie te verzamelen en door te geven over criminaliteit in hun wijk. Dat verwachten burgers.’

Ahmed Marcouch, Tweede Kamerlid PvdA