Pro
‘In algemene zin is het hier naartoe halen van niet-Nederlands personeel echt een oplossing voor het
personeelstekort dat ons in de zorg te wachten staat. Maar zoals het er in dat bewuste verpleeghuis aan toe ging, dat kan niet. Ik zou mijn moeder niet willen toevertrouwen aan zo’n verzorgende die amper een woord Nederlands spreekt. Wij halen verpleegkundigen en verzorgenden, maar ook operatieassistenten uit Hongarije en Tsjechië; Denemarken hebben we nu in onderzoek. In Hongarije hebben we ook een kantoor dat de werving daar doet. Wij bieden die mensen als ze hier komen een interne training van veertien weken op ons kantoor. Het zijn altijd groepjes van vijf tot acht personen. Want het spreken van Nederlands is een must als je hier wilt komen werken. Het leeuwendeel van degenen die wij hierheen halen, komt permanent hier wonen en werken. Zonder deze krachten gaan we het in Nederland echt niet redden, gezien de ontgroening en de vergrijzing die steeds meer zijn beslag krijgt. Onze ervaring is dat zeker de ouderenzorg erg gebaat is bij deze medewerkers. Ze hebben een
goed gevoel voor zorg en dienstverlening, ze willen hard werken, ze zijn betrokken bij de patiënten en, niet onbelangrijk, ze hebben minder ziekteverzuim. Dat laatste horen we ook van onze opdrachtgevers. Dat heeft een bepaalde geschiedenis: in hun eigen land wordt het niet op prijs gesteld als je een dag thuisblijft; je bent dan zo je baan kwijt.’
Arjan Elbers, salesmanager uitzendbureau Direct Personeel voor de Zorg
Contra
‘Wij vinden dat geen goed idee. Tegelijk willen we het ook niet helemaal afwijzen. In Europa – let wel, ik heb het alleen over Europa – kennen we een vrij verkeer van personen qua wonen en werken, en dat is een gegeven. Maar we vinden dat als je die weg op gaat en verpleegkundigen of verzorgenden uit andere landen hierheen haalt, je dat goed moet regelen. Je moet ze taalonderwijs geven en informeren over onze cultuur, onze normen en waarden. Als je dat niet doet, lopen bewoners – of patiënten – van een instelling grote risico’s. Je krijgt allerlei communicatieproblemen als je de taal niet goed spreekt. Zeker bij oudere bewoners die heel kwetsbaar zijn, moet je als verzorgende heel goed de signalen
kunnen oppikken. Anders dreigt bijvoorbeeld het gevaar van uitdroging of ondervoeding. Maar ook lijdt de communicatie tussen collega’s daaronder en bestaat het risico dat men langs elkaar heen werkt, met alle gevolgen van dien wederom voor de bewoners. Wij waarderen echt wel de creativiteit van instellingen om wat aan het dreigende personeelstekort te doen. Maar het zou wellicht toch beter zijn als bestuurders wat meer prioriteit aan hun personeel gaven. Zo weten we dat werknemers minder snel weggaan als je ze meer ruimte geeft om hun werk te bepalen en meer scholingsmogelijkheden.
Zet hier als instelling op in, dan hoef je niet zo snel naar het buitenland te kijken om aan personeel te komen.’
Francis Bolle, Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland
Wat is dat voor een rare cartoon?! Wat wil de tekenaar hiermee illustreren? Dat wij onze ouderen uitleveren aan ‘primitieven’.. een soort van groeten uit de rimboe?? Misplaatste cartoon wat mij betreft.
Het argument dat Francis Bolle als contra vermeldt, nl cultuur- en taalverschillen, noemt Arjan Elbers ook in zijn pro argumentatie, en wel als belangrijk aandachtspunt. Alleen heeft de een het over een half leeg glas en de ander over half vol.
Ik herinner me een soortgelijke discussie toen Surinaamse en Antilliaanse verzorgenden en verplegenden hier kwamen werken. Er lopen nu ook meisjes met hoofddoeken rond, waarvan ik alleen maar opgewekte en positief ingestelde vrouwen ken. Die hebben thuis allemaal een andere cultuur dan ze op de werkvloer hebben. Net als ik overigens. Laten we blij zijn met deze mensen, ze maken het leven in een zorginstelling ook interessant!
Het argument van Cees Slob is m.i. wel raak. Het land van herkomst moet niet leeglopen met goede krachten. Dat is in Suriname ook gebeurd. Daar moet goed over nagedacht worden.
Als dit een korte termijn oplossing is ben ik hier geen voorstander van. Integendeel.
Wat mij betreft is een lange termijn visie van groot belang. In veel instellingen wordt nu niet voldoende geinvesteerd in leeftijdsbewust personeelsbeleid waarmee je werknemers in de zorg m.i. bindt en behoudt. Daar zou je een strategisch meerjarenplan op dienen te zetten dat al start bij de voordeur van een organisatie. Instroom – scholing – doorstroom. Daarnaast moeten financieel de juiste keuzes gemaakt worden waar het efficienter kan in samenspraak met de zorgwerknemers op centraal nivo en decentraal nivo. Denk o.a.aan innovatie, anders organiseren en voldoende inzet van middelen en mensen. Nu wordt er vaak te laat gereageerd terwijl de prognoses voor de toekomst al lang helder zijn. Er zijn genoeg werknemers die in de zorg willen blijven werken indien ze dat op een menswaardige wijze voor zichzelf en de zorgontvangers kunnen blijven doen.
Mooi dat de samenleving steed meer een meltingpot van culturen wordt. Ik hoop allen dat de Polen in Polen ook genoeg handen aan het bed houden. Een braindraain van personeel wat welliswaar niet superhoog opgeleid is maar wel is een behoefte in het geboorteland vooriet. Dit is een ethisch punt.We zouden geen schade aan een andere samenleving moeten willen geven als we onze eigen problemen gaan oplossen.
We zijn medeverantwoordelijk voor de Poolse samenleving als die hierdoor tekorten krijgt.
De prognoses zijn helder: Nederland komt door de vergrijzing heel snel veel handen te kort. Ook in de zorg. Veel sectoren werken met werkers uit het buitenland. Het zou goed zijn om ervaringen uit te wisselen over hoe je veilig en efficiënt werkt bij verschillen in taal en cultuur. De website http://www.global-work-talk.eu is hier onlangs mee begonnen. Nederland kan veel leren van het buitenland (Europa, Nieuw-Zeeland en de VS) zo bleek op een conferentie begin deze week in Frankrijk.
De discussie doet me denken aan die van 20 jaar geleden over Poolse pastoors. Mijn ouders woonden in een klein plaatsje in het oosten van het land. Er was al enige tijd geen geestelijke meer in de parochie en er werd besloten Poolse pastoors te laten komen. Terwijl de pastoors al lang hun werk deden, in het pools de biecht afnamen, de mis deden, huisbezoek brachten, werd er nog steeds gezeurd over het pro en contra. De werkelijkheid haalt de discussianten ook deze keer wel in.
er zijn voldoende medewerkers in de zorg alleen zorgkantoren houden kleine bureau’s die nog geen productie afspraken hebben buiten de deur.
dus zo blijft er altijd een te kort bestaan
Met Francis Bolle kan ik het grotendeels eens zijn, het is niet een oplossing om medewerkers in de zorg te werven uit andere landen, belangrijk is om de cultuur en taal te kennen. Een feit is dat de Nederlandse samenleving een mix is van verschillende nationaliteiten, van binnen en buiten Europa, dit is terug te zien in de afspiegeling van medewerkers in de zorg. De gesproken en geschreven taal van sommige van deze medewerkers is dusdanig dat een Pools persoon met inzet en taalgevoel dit niveau binnen korte tijd kan bereiken. Dus wat dit betreft zie ik geen probleem.
Het probleem ontstaat dat als wij niet meer in de zorg willen werken, er gezocht zal moeten worden naar andere mogelijkheden zodat het tekort aan personeel opgelost wordt. Of we moeten in de tijd van deze vergrijzing allen voor onze eigen ouder gaan zorgen, dan is het probleem van het tekort aan zorgmedewerkers (in de ouderenzorg) minder aanwezig.