Het directe contact tussen professional en cliënt is wellicht de belangrijkste manier om eenzaamheid onder cliënten te signaleren én er iets aan te doen. Dat is een van de conclusies uit de quick scan die is gedaan voor het Nationaal Eenzaamheid Congres. Alle zorg- en welzijnssectoren zetten zich in om eenzaamheid onder cliënten te bestrijden, maar er is nog weinig bekend over de effectiviteit van de instrumenten, zo blijkt uit de quick scan. De samenwerking met de welzijnssector is ook beperkt.

Actieplan

Met het Nationaal Eenzaamheid Congres is de “week van de eenzaamheid” begonnen van 26 september tot 4 oktober. Organisator Coalitie Erbij kondigt een onderzoek aan in de zorgsectoren om inzicht te krijgen in de interventies tegen eenzaamheid onder cliënten en deze te verbeteren. Evenals de samenwerking met de welzijnssector. Het onderzoek maakt deel uit van het Actieplan Eenzaamheidsproblematiek van het ministerie van VWS, dat deze zomer is gepresenteerd.

Staatssecretaris Martin van Rijn stelt 900.000 euro beschikbaar om eenzaamheid aan te pakken. Er is een actieplan om bestaande initiatieven tegen eenzaamheid te inventariseren en de kennis hierover toegankelijk te maken voor gemeenten. Lees verder>>

Beperking

Mensen die afhankelijk zijn van zorg blijken meer eenzaam te zijn dan de gemiddelde Nederlander. De kans op eenzaamheid neemt toe, volgens Coalitie Erbij, omdat steeds meer mensen langer zelfstandig blijven wonen. Uit eerder onderzoek blijkt dat 40 procent van de leeftijdsgroep van 74 tot 84 jaar zich eenzaam voelt, 10 procent van hen voelt zich sterk eenzaam. Van de mensen met een verstandelijke beperking zegt 35 procent zich eenzaam of alleen te voelen, 25 procent voelt zich vaak of altijd eenzaam. Onderzoek onder een panel van ggz-cliënten (Trimbosinstituut 2011) laat zien dat 77 procent zich matig tot ernstig eenzaam voelt.

Risicofactoren

De risicofactoren nemen toe onder de verschillenden groepen. Ouderen ervaren meer ingrijpende gebeurtenissen naarmate ze ouder worden. Verlies van dierbaren, een afnemend sociaal netwerk en verslechterende gezondheid zijn risicofactoren bij eenzaamheid. Onder mensen met een beperking geldt dat er veel drempels zijn die het “meedoen in de samenleving” bemoeilijken. Sterker nog, zelfstandig wonen leidt niet zelden tot vergroting van het sociaal isolement.

Minder inkomsten

Mensen met een psychische beperking kennen verschillende belemmeringen om sociale contacten aan te gaan en te houden. In het onderzoekspanel worden vooral genoemd: onvoldoende inkomen, angst en afkeuring door de samenleving. Opmerkelijk is dat voor de meeste cliënten in de zorg geldt dat hun beperkingen niet zelden gepaard gaan met minder inkomsten en hogere kosten van levensonderhoud. Dat verergert ook de eenzaamheid.

Kijk hier voor meer informatie over de quick scan >>