Door Herman Keppy – De VIP-bus van het Quality Centre deed op donderdag 29 januari enkele gemeentelijke instellingen aan, waaronder het Utrechtse Stadhuis. Op zaterdag 31 januari kon het winkelend publiek kennismaken met het Quality Centre en zijn vluchtelingvrouwen op het Domplein en Janskerkhof.

Het initiatief voor de VIP-bus komt van Froukelien IJntema (42), sociaal ondernemer en (vrijwillig) coach bij het Quality Centre. ‘Vanuit mijn onderneming Nolitha doe ik dingen die het potentieel van de multiculturele samenleving zichtbaar maken. Ik wil dat mensen die hun wortels buiten Nederland hebben, zich hier sterk voelen. Dat bewerkstellig ik via workshops, evenementen en eigen projecten. Ik wil ook heel graag mensen met elkaar verbinden. Het evenement van de VIP-bus heeft al die elementen in zich. Het geeft vluchtelingvrouwen de kans om zich letterlijk zichtbaar te maken voor de gemeente: “Hier zijn wij, wij hebben ambitie, we willen iets bereiken. Maar we lopen tegen belemmeringen aan, kunnen we daar eens over praten”.’

Op de donderdag stond de VIP-bus op drie plekken bij gemeentelijke instanties. Om onder meer gericht aandacht te vragen voor mogelijkheden voor vluchtelingvrouwen om met behoud van uitkering te studeren. Vaak hebben zij jarenlang een uitkering. Vluchtelingvrouwen en de coaches van het Quality Centre zijn het er over eens dat er beter kan worden geïnvesteerd in een goede opleiding, zodat de vluchtelingvrouw op de plek komt, waar zij wil zijn en niet langer een beroep te doen hoeft op een uitkering. Voor alle partijen en de staatskas een betere optie. Froukelien: ‘De wethouder voor sociale en economische zaken kwam in de bus. Zij was onder de indruk en wilde graag met ons verder praten.’

Sterke punten

Nasra Bashe (30) is deelnemer aan het Quality Centre en wordt gecoached door Froukelien. ‘Ik vond het leuk om met de wethouder en andere ambtenaren te spreken. Ik kon hun vanuit mijn situatie vertellen, dat wij te weinig kansen krijgen. We mogen niet studeren met behoud van uitkering, terwijl ik nu bijna zeven jaar een uitkering heb. Dat is toch zonde, als er jaren terug in mij was geïnvesteerd, was ik nu al klaar en had het de staat veel minder gekost.’ 

Toen de oorlog uitbrak in Somalië was Nasra nog maar een kind. Eind 1995 kwam zij op zestienjarige leeftijd naar Nederland en stond er alleen voor. Zij had stotterproblemen, weinig zelfvertrouwen en geen familie die haar kon steunen. Ze zegt: ‘Ik ben snel gaan werken, wel met het idee dat ik nog een opleiding zou doen. Maar na een jaartje volgde weer een jaar, uitstel werd afstel. Ik heb allerlei soorten productiewerk gedaan. De combinatie van zwaar werk en mijn eerste zwangerschap, zorgden ervoor dat ik in de WAO belandde. Ik wil toch een baan en het liefst iets wat bij mijn capaciteiten past. Ik heb hersens die ik wil gebruiken en weet dat ik heel veel kan. Maar hoe kom je daar?’

Om van het stotteren af te komen heeft zij logopedie gegaan. Door het contact met de coach van het Quality Centre ontdekte zij dat het mogelijk is om een hbo-opleiding te volgen zonder vooropleiding. Ze vertelt: ‘Froukelien begreep de moeilijke situatie waarin ik verkeerde, ze maakte me eigenlijk bewust dat wat mij overkwam niet normaal is. Tegelijkertijd wees ze me op mijn sterke punten, dat ik intelligent ben, iets wat ik zelf niet durfde te geloven.’

Doorzettingsvermogen
Froukelien: ‘Nasra heeft zich bij ons aangemeld omdat zij er serieus werk van wilde maken om een opleiding te gaan volgen. Ze kan weliswaar veel zelf, maar had iemand nodig die naast haar staat en haar af en toe een duwtje in de rug geeft.’ Froukelien ziet dat als haar belangrijkste rol en is blij dat zij aan Nasra is gekoppeld. Vanaf het eerste moment dat zij elkaar zagen was er een klik. Zij zijn vriendinnen geworden en een volgend traject ingegaan. Nasra heeft inmiddels een training gevolgd voor een EVC (Erkenning Verworven Competenties) en ze loopt stage bij het Quality Centre. Froukelien: ‘Ik leer heel veel van haar, bijvoorbeeld wat een enorm doorzettingsvermogen er nodig is om uit een ander land te komen en iets te bereiken in de Nederlandse maatschappij. Je zal een tandje harder moeten werken, dan iemand die hier geboren is en alle wegen en codes kent. Ik heb enorm respect voor Nasra en de andere vrouwen, hoe zij dat doen.’

Leida Schuringa (60), zakelijk leider en initiatiefnemer van het Quality Centre, vult aan: ‘Met ieder verhaal sta je weer versteld, waarom gaat dit nou zo moeilijk? Het is heel belangrijk dat wij die vrouwen ondersteunen, zodat zij datgene wat zij willen bereiken daadwerkelijk kunnen realiseren. Na de startsubsidie van vorig jaar hebben we voor dit jaar opnieuw subsidie gekregen van het Oranjefonds, 95.000 euro, geweldig!’

Het Quality Centre koppelt een vluchtelingvrouw aan een coach. Iemand die meedenkt en die ook blijft, omdat de vluchteling veel verloren heeft in haar sociale netwerk. Er zijn nu ongeveer 25 koppels. Bij de helft van onze koppels werkt het en lijkt het contact duurzaam. Er wordt heel intens samengewerkt tussen de coaches en de deelnemers, op basis van gelijkwaardigheid. In de bus voerden coaches en vluchtelingvrouwen samen de gesprekken, verschil speelt er niet.

‘Oorspronkelijk was het idee om met de bus het eenjarig bestaan te vieren,’ verklaart Leida. ‘Tegelijkertijd  wilden we meer naamsbekendheid krijgen en toen kwam er ook een wervingsdoelstelling bij. Het thema in de VIP-bus was: de belemmeringen die vluchtelingvrouwen tegenkomen als zij een opleiding willen volgen. Dat is ook het thema van de Utrechtse Vluchteling Vrouwendag op 20 juni aanstaande. We hebben in de bus op de zaterdag zeven potentiële, nieuwe coaches geworven, en drie mogelijke sponsors. Ik ben heel tevreden, al was het beter om in de zomer te doen, want het was snijdend koud.’

Vooruit
Nasra Bashe gaat in september studeren: Culturele en Maatschappelijk vorming. Ze is ervan overtuigd dat haar toekomst in Nederland ligt, ze bezit ook de Nederlandse nationaliteit. Ooit wil zij zelfstandig ondernemer zijn op sociaal gebied. In haar stoutste dromen zou zij iets willen doen voor vluchtelingvrouwen zoals zij. Zij weet als geen ander dat vluchtelingen noodgedwongen emigreren, zonder vooropgezet plan. In een vreemd land met andere regels staan zij alleen, ze hebben geen netwerk. Daar moet volgens Nasra iets aan veranderen. ‘Ik ben blij met het Quality Centre, want de mensen vragen me wat ik doe, wat ik wil doen en wat mijn visies zijn. Van daaruit gaan zij samenwerken met je, zodat je je doel kan bereiken. Ik ben heel tevreden met mijn coach. Achteraf zou ik wel willen dat iemand me eerder had gezegd: “Je bent jong en intelligent, waarom ga je niet eens wat anders doen.” Het uitzendbureau bijvoorbeeld, waar ik alleen maar fabriekswerk kreeg. Ik ben nu 30, wat zonde van die tijd. Maar ik kijk niet meer achterom, ik kijk alleen vooruit!’

Nasra Bashe gaat in september studeren: Culturele en Maatschappelijk vorming. Ze is ervan overtuigd dat haar toekomst in Nederland ligt, ze bezit ook de Nederlandse nationaliteit. Ooit wil zij zelfstandig ondernemer zijn op sociaal gebied. In haar stoutste dromen zou zij iets willen doen voor vluchtelingvrouwen zoals zij. Zij weet als geen ander dat vluchtelingen noodgedwongen emigreren, zonder vooropgezet plan. In een vreemd land met andere regels staan zij alleen, ze hebben geen netwerk. Daar moet volgens Nasra iets aan veranderen. ‘Ik ben blij met het Quality Centre, want de mensen vragen me wat ik doe, wat ik wil doen en wat mijn visies zijn. Van daaruit gaan zij samenwerken met je, zodat je je doel kan bereiken. Ik ben heel tevreden met mijn coach. Achteraf zou ik wel willen dat iemand me eerder had gezegd: “Je bent jong en intelligent, waarom ga je niet eens wat anders doen.” Het uitzendbureau bijvoorbeeld, waar ik alleen maar fabriekswerk kreeg. Ik ben nu 30, wat zonde van die tijd. Maar ik kijk niet meer achterom, ik kijk alleen vooruit!’

Dit artikel staat in Zorg + Welzijn Magazine nummer 3, maart 2009.

Bron: Foto: Quality Center