De Raad (Rfv) geeft advies over drie initiatiefwetten die nu bij de Eerste Kamer liggen. Het gaat om voorstellen voor basistarieven huishoudelijke hulp en de financiering daarvan via een specifieke uitkering aan gemeenten. De derde initiatiefwet betreft beëindiging van de verplichting tot aanbesteding van maatschappelijke ondersteuning. Dat meldt de website gemeente.nu
Basistarieven
De Rfv schrijft in haar advies: ‘Het voorschrijven van basistarieven beperkt de mogelijkheden van gemeenten te sturen op een goede prijs/kwaliteitverhouding.’
Basistarieven, zo stelt de Raad, zullen leiden tot meer bureaucratische lasten en gaan zwaar drukken op de rijksbegroting. Dat kan volgens de Rfv niet de bedoeling zijn van de aanpassing van de wet.
Specifieke uitkering
Ook de financiering door een specifieke uitkering aan gemeenten wordt door de Rfv gekraakt. Het advies is helder: ‘Bekostiging via een specifieke uitkering beperkt de afwegingsmogelijkheden, zonder dat dit bijdraagt aan het beoogde doel.’
Maatschappelijk resultaat
Het doel moet juist zijn de huishoudelijke hulp te verbeteren, aldus de Raad. ‘Niet de besteding van beschikbare middelen is maatgevend, maar de vraag of de inzet van de middelen leidt tot het maatschappelijk gewenste resultaat.’ De discussie moet dus volgens de Raad niet gaan over of gemeenten wel of niet geld overhouden aan de huishoudelijke verzorging, maar of cliënten de ondersteuning krijgen die zij nodig hebben.
Gemeentefonds
De beste bekostigingswijze volgens de Rfv is een overheveling van de gehele integratie-uitkering Wmo (huishoudelijke verzorging) naar het gemeentefonds. Dat moet de gemeenten meer ruimte en vrijheid geven en daarmee de hulp uiteindelijk efficiënter maken. Dit advies zal gemeenten als muziek in de oren klinken. Het woord is nu echter eerst aan de Eerste Kamer.
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Bron: gemeente.nu
Ik vind het fout van de Rfv dat ze adviseren om geen minimum tarief voor de huishoudelijke vezorging in te voeren. Het is nu zo, dat de mensen die dit zware (lichamelijk en geestelijk) doen veel te wenig verdienen. Zo rond de 9 euro bruto. Deze mensen hebben ook recht op fatsoenlijk salaris. En scholing. Over deze kant van de zaak zou ik ook graag eens een artikel in zorg en welzijn zien!
Dieke