Dat stelt de Algemene Rekenkamerin het rapport ‘ Ketenbesef op de werkvloer’, dat donderdag is verschenen. De Rekenkamer heeft de toezicht op asbestverwijdering, op de aanpak kindermishandeling en op de acute zorgverlening met elkaar vergeleken. Op alledrie de terreinen is er sprake van organisaties die in een keten de verschillende kanten van een maatschappelijk probleem aanpakken en hun activiteiten op elkaar moeten afstemmen.

Informatieoverdracht
Volgens het onderzoek functioneren die ketens niet goed. Op alle drie de terreinen is sprake van gebrekkige informatieoverdracht. Hierdoor krijgen de mensen op de werkvloer te laat of helemaal niet de benodigde informatie. ‘Een faalfactor,’ schrijft de Rekenkamer, ‘waardoor de taakverdeling en het inzicht in kwaliteit zo onduidelijk blijft, dat de prestaties van de keten nauwelijks verbeteren.’ Dat wijt de Rekenkamer aan een gebrekkig besef voor de noodzaak van ketens.

Kritiek
Van de drie onderzochte terreinen krijgt het toezicht op asbest de meeste kritiek. Vooral vanwege de gebrekkige naleving door sloopbedrijven van de wettelijke regels. Bij de zorgverlening aan slachtoffers van kindermishandeling ontbreekt het aan coördinatie tussen preventie en lichte hulpverlening enerzijds en zwaardere hulpverlening anderzijds.

Hogere kosten
De Rekenkamer is meer te spreken over de effectieve samenwerking in acute zorgverlening. Toch is vaak niet duidelijk of patiënten zich voor acute zorg moeten melden bij de huisarts of bij de afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis. Zo ontstaat bij het ziekenhuis onnodig grote toeloop van patiënten, die tot vertraging en hogere kosten leidt. Bovendien schieten sommige huisartsenposten en spoedeisende hulpafdelingen tekort als het gaat om betrouwbaarheid en deskundigheid.
(Bron: Parlementaire Nieuwsbrief)