Beste Ineke en Boris,
allereerst heeft de bezuinigingen betreffende ondersteunende en activierende begeleiding ingrijpende gevolgen voor mensen van alle leeftijden die hiervan gebruik maakten.
Inderdaad bv. eenzame mensen, konden via dagopvang uit hun sociale isolement komen; sociale activering/maatschappelijke participatie. Dit was toch HET streven! En eenzamheidsproblematiek wordt door ieder als een groot, steeds groter wordend probleem erkent; wordt hierdoor teniet gedaan.
Maar voor de overige ondersteuning; gemaksdiensten e.d. bestaat AL HEEL LANG de functie ouderenadviseur! Zij komen niet uit de zorg, werken bij de locale welzijnsorganisatie en verlenen aan clienten onafhankelijke informatie en advies, diensten en ondersteuning, bemiddeling en verwijzing!

Even uw aandacht voor het volgende
Alle ouderen hebben te maken met de gevolgen van de veranderingen in de financiering en organisatie van de zorg, zowel ouderen die hier geboren zijn als ouderen die tijdens hun leven naar Nederland gekomen zijn. Maar het ziet ernaar uit dat de oudere migranten extra
hard getroffen zullen worden door de maatregelen, omdat taal- en culturele problemen en daaruit vloeiend dreigend sociaal isolement geen grondslag meer vormen voor indicatie.
De laatste jaren hebben veel oudere migranten een indicatie voor 0ndersteunende begeleiding gekregen op
grond van taalproblemen en (dreigend) sociaal isolement. Veel oudere migranten gebruiken de ondersteunende begeleiding voor hulp bij ‘de papierwinkel’ (het invullen van officiële papieren; hulp bij contacten met instanties), in andere gevallen voor ondersteuning bij ziekenhuis- en doktersbezoek en doorverwijzing naar zorgvoorzieningen.
Nu de eisen voor een indicatie voor ondersteunende begeleiding zijn verscherpt vallen veel oudere migranten buiten de boot. Zij hebben geen recht meer op ondersteunende begeleiding vanuit de AWBZ. Daarmee wordt een belangrijke ontwikkeling in het emancipatieproces van oudere migranten gekeerd.
Voor veel oudere migranten is de laatste jaren een indicatie afgegeven voor ondersteunende begeleiding in de vorm van dagverzorging. Deelname aan dagverzorging werkt activerend.
Bovendien kunnen mensen elkaar ook ondersteuning bieden. Men kan er vaak terecht met allerlei vragen m.b.t. formulieren en contacten met instanties.
Deze indicaties hebben de mogelijkheid gegeven om dagverzorgingsprojecten voor
specifieke groepen ouderen te ontwikkelen. Veel zorginstellingen hebben de kans gegrepen om kennis te maken met de nieuwe klantengroepen. Dagverzorging is bij uitstek een vorm van zorg waarmee zorginstellingen kunnen ‘oefenen’ in het bieden van cultuurspecifieke zorg
en het samenwerken met organisaties van en voor oudere migranten. Deze projecten
brengen vaak een enorm potentieel aan vrijwilligers de instelling binnen. De ouderen zelf en hun mantelzorgers hebben hiermee een emancipatieproces ingezet.
Nu verwacht mag worden dat veel indicaties voor oudere migranten komen te vervallen,
omdat hun beperking als te licht wordt beschouwd, dreigt de financiële bodem uit de dagverzorgingsprojecten te vallen. Dat is een persoonlijk verlies voor de deelnemers en de enthousiaste vrijwilligers. In breder maatschappelijk verband bezien betekent deze ontwikkeling een ernstige stap terug in het interculturalisatieproces in de zorg en de
toegankelijkheid van zorg voor oudere migranten.

@Boris
Kijk, zo wordt men op het verkeerde been gezet.en wordt begeleiding voor mensen die dat nodig hebben in een verkeerd daglicht gezet. De auteur van het artikel vergist zich!
Bij mijn weten zijn en worden gemaksdiensten zoals een boodschappendienst nooit vergoed uit de AWBZ en ook niet uit de WMO. Wel is het zo, dat sommige mensen te weinig zelfredzaam zijn en begeleiding nodig hebben bij bijvoorbeeld boodschappen doen. Dat deze mensen begeleiding nodig hebben is niet het punt van discussie, maar wel van wie iemand deze begeleiding krijgt: familie, omgeving, gemeente of AWBZ.

@Ineke
“Nu maken we ze eerst afhankelijk van allerlei soorten zorg”
Kijk en daar sla je nu precies de spijker op zijn kop; sinds het ontstaan van de AWBZ heeft zorgverlenend en zorgclaimend Nederland zich het vuur uit de schenen gewerkt om voor iedere dwarse wind een zorgbehoefte te formuleren, om die vervolgens ook nog eens uit het ‘zelfredzame circuit’ weg te manouvreren. Zorgbetalend Nederland echter is dat allemaal een beetje zat en wil de verantwoordelijkheid gewoon weer terugbrengen waar het thuis hoort. Niets mis mee dus.

boodschappendienst,…..ik dacht toch dat dat een vande voorzieningen was waardoor mensen zo lang mogelijk zelfstandig konden blijven. Nu maken we ze eerst afhankelijk van allerlei soorten zorg en dan…… hebben ze ook geen boodschappendienst meer nodig.