De relatie tussen formele zorg en informele zorg moet fundamenteel herzien worden. Dat vindt de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving. Die verandering is nú nodig, want vanwege de enorme personeelstekorten kunnen beroepskrachten hun verantwoordelijkheden niet aan. Bovendien kunnen veel naasten momenteel niet of onvoldoende meebeslissen over de zorg.
De Raad voor Volksgezondheid & Samenleving (RVS) publiceert vandaag haar advies ‘Anders leven en zorgen’. Daarin pleit de RVS voor een ‘gelijkwaardig samenspel tussen naasten en beroepskrachten’. Kern van het advies is dat beroepskrachten, vrijwilligers en naasten vanaf de allereerste hulpvraag een team moeten vormen.
Nu komt het nog veel te vaak voor dat beroepskrachten pas gaan overleggen met naasten en vrijwilligers als er al een plan ligt, schrijft de
Weet u wat ik zo lastig aan dit verhaal vindt. De indicaties in de wijk worden op maat geïndiceerd de tijd die je hebt om bijvoorbeeld om blaas te spoelen is op maat als je dan een samenwerking aangaat met de mantelzorger en die is nauw betrokken dan wordt er ook een stukje aandacht van je verwacht om een persoonlijke relatie aan te gaan en dat wordt er niet bij geïndiceerd wat dat kost geld en dat stukje persoonlijke aandacht kost net zoveel tijd als de blaasspoelling en het werk moet uiteindelijk toch gebeuren. In de praktijk merk ik dat er te weinig tijd is voor persoonlijke contact en dat de broodnodige samenwerking eigenlijk teveel tijd kost. Die tweestrijd is een onmogelijk dilemma aan het worden.
Te weinig personeel overal in alle sectoren.
Werken tot minimaal 67.
Ook vanzelfsprekend? Naast school, werk, kinderen opvoeden, sport, etc ook nog vrijwilligerswerk doen? Hoe dan???