Door Martin Zuithof – ‘Van goed en voldoende inburgeringsonderwijs is nog geen sprake’, constateert Sadet Karabulut in het rapport ‘Naar een betere inburgering’. Inburgeraars vinden dat er te weinig tijd wordt besteed aan Nederlandse taal, er te weinig lessen worden gegeven en de lessen niet zijn afgestemd op de werktijden van cursisten en de schooluren van hun kinderen. Docenten vinden dat hun arbeidsvoorwaarden zijn verslechterd en beoordelen de kwaliteit van het onderwijs als ondermaats.

Geen kwaliteitseisen
Karabulut: ‘Inburgeraars klagen over bureaucratie, die ervoor zorgt dat ze eerst langs zes loketten moeten voor intakegesprekken en vervolgens bij de verkeerde docenten in de klas terechtkomen. Cursisten zitten vaak met zoveel verschillende niveaus bij elkaar in de klas, dat ze er geen van allen iets mee opschieten.’

Van de docenten klaagt 80 procent dat de kwaliteit van het onderwijs sinds de introductie van de nieuwe wet achteruit is gehold. Karabulut: ‘Iedereen mag inburgeringscursussen aanbieden. Er worden eigenlijk geen kwaliteitseisen gesteld aan aanbieders. Er zijn veel gekwalificeerde docenten ontslagen omdat klassen leeg bleven.’

Gewoon onderwijs
Het SP-kamerlid is ook bezorgd over wat gebeurt als de inburgeraars examen moeten doen. ‘Het slagingspercentage is met vijf procent veel te laag. Als mensen na een aantal keren niet slagen heeft dat consequenties voor hun status. Ook de gedachte: zoek zelf maar uit welke cursus je wilt volgen, werkt niet bij deze groep, die juist nog onmondig is. Inburgering is een plicht, behandel het dan ook als gewoon onderwijs waaraan je duidelijke kwaliteitseisen stelt. En dat moet je goed organiseren.’

Schrijnend voorbeeld
De situatie in Amsterdam is een schrijnend voorbeeld van hoe de marktwerking is ontspoord, aldus Karabulut. In de stad houden zich twee gemeentelijke diensten, veertien zogeheten Taalwijzers, zes beoordelingsbureaus en liefst 37 cursusaanbieders met inburgering bezig. Al die bemoeienis leidde bepaald niet tot hogere aantallen deelnemers: van de beoogde 15.000 inburgeraars per jaar deden er in Amsterdam in 2007 ruim 1100 een cursus en in 2008 ruim 5500. Bovendien kost een inburgeringstraject er het dubbele van een traject in Haarlem, namelijk 12.000 euro. ‘Er wordt belastinggeld verspild. Een groot deel van het geld komt niet bij cursisten terecht. Gemeenten als Haarlem, Oss en Amersfoort zitten juist bovenop de trajecten, weten wat cursisten nodig hebben, stellen kwaliteitseisen.’

Geldverspilling
Minister Van der Laan moet als eerste de kwaliteitseisen weer omhoog krikken, vindt Karabulut. ‘Er is nu wel een keurmerk, maar dat is veel te vrijblijvend. Er moeten echt harde kwaliteitseisen worden gesteld, de lessen moeten beter. Aanbieders dienen veel meer maatwerk te leveren en gemeenten moeten duidelijke randvoorwaarden stellen. Laten we de inburgering gewoon weer als onderwijs benaderen en stoppen met de geldverspilling zoals in de grote steden.’

Parlementaire enquête
‘Als SP roepen we steeds dat marktwerking niet werkt, niet in de thuiszorg en niet in de inburgering. Het gaat er toch niet om zoveel mogelijk aanbieders in te schakelen om zo goedkoop mogelijk uit te zijn? Zorg er liever voor dat er weer een kwaliteitsslag wordt gemaakt, dat de aantallen inburgeraars weer omhoog gaan en het aantal examens aantrekt. Als dat niet gebeurt voorspel ik dat we over een paar jaar een parlementaire enquête krijgen waarin we moeten uitzoeken wat er allemaal mis is gegaan sinds de invoering van de Wet Inburgering, terwijl dat nu al helemaal duidelijk is.’`

Links: Persoonlijke pagina Sadet Karabulut en ‘Naar een betere inburgering’

Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.

Bron: foto: SP