Zorg+Welzijn brengt in de aanloop naar Prinsjesdag op 17 september geregeld nieuws over maatregelen die het sociaal domein aangaan. Dit artikel zal daarom geregeld worden ververst.
Net na de zomervakantie was het vooral de vraag of de subsidie voor het Programma Schoolmaaltijden verlengd zou worden. Daar moest het nieuwe kabinet zich vorige week over buigen. Anders zou het programma eind van dit jaar eindigen. De voorbije weken werd daarom al flink actie gevoerd. In een brandbrief aan de Tweede Kamer drongen 2100 scholen erop aan om het maaltijdenproject voort te zetten. Zij vreesden dat kinderen dan weer met honger, zonder energie en ongeconcentreerd in de klas komen te zitten.
Vrijdag kwam er witte rook vanuit Den Haag: het kabinet onder leiding van premier Dick Schoof is eruit voor de begroting voor volgend jaar. Redelijk snel daarna sijpelde het nieuws naar buiten dat het maaltijdenproject in elk geval in stand blijft. Het Programma Schoolmaaltijden wordt gezamenlijk uitgevoerd door het Nederlandse Rode Kruis en het Jeugdeducatiefonds in opdracht van de overheid.
Ellen Donkers, projectleider van Kansen voor alle kinderen bij het Nederlands Jeugdinstituut (NJi), legde voor dat besluit al uit dat het gratis schoolontbijt naast een gevulde maag allerlei voordelen biedt. ‘Als kinderen niet met honger in de klas zitten, kunnen ze zich beter concentreren en voelen ze zich beter. En door die betere concentratie is het ook rustiger in de klas.’
‘Stigma voorkomen’
Een belangrijke voorwaarde is volgens Donkers dat scholen de schoolmaaltijd niet alleen organiseren voor gezinnen in armoede. ‘Nodig alle leerlingen en ouders uit, niet alleen leerlingen in een kwetsbare situatie. Je wilt voorkomen dat het ontbijtclubje een stigma krijgt en gezien wordt als een groepje van kinderen die thuis niet genoeg geld hebben. Dan gaan de andere leerlingen en hun ouders op een andere manier naar hen kijken. Als iedereen welkom is, kun je makkelijker ouders met elkaar in contact brengen.’
Wel geeft Donkers aan dat de gratis schoolmaaltijden ‘geen wonderen’ verrichten. ‘Het is geen oplossing voor alle problemen van gezinnen in een kwetsbare positie. Maar het kan er wel aan bijdragen dat kinderen en ouders beter in hun vel zitten.’
