Soffer zegt in een interview met Binnenlands Bestuur dat als gemeenten willen schrappen in de huishoudelijke hulp, daar goed onderzoek, een afweging van alle belangen en een deugdelijke motivering aan vooraf moeten gaan. Ieder(in) – de koepelorganisatie van mensen met een lichamelijke handicap, verstandelijke beperking of chronische ziekte – baseert dit op gesprekken met juristen.
Wet
Maar op die voorwaarden wordt lang niet altijd niet gelet, meent Soffer. De gemeenten handelen daarmee in strijd met de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo 2015), met het Europese mensenrechtenverdrag en de algemene beginselen van behoorlijk bestuur (Algemene wet bestuursrecht).
Ongeveer 14.000 thuishulpen kunnen in 2015 en 2016 hun baan waarschijnlijk behouden. Ruim 150 gemeenten hebben plannen ingediend voor de huishoudelijke hulp-toelage (hht). Daarmee kunnen burgers huishoudelijke hulp inhuren. Lees hier meer >>
Huishoudelijke hulp
Binnenlands Bestuur deed een steekproef en concludeerde dat het gros van de gemeente de huishoudelijke hulp aanpakt in het komende jaar. Veel stoppen er eenvoudigweg mee, waardoor de inwoners de hulp zelf moeten betalen en regelen. Andere gemeenten korten weer op het aantal uren of voeren anderen tarieven in.
Brief
Als je iets aan de huishoudelijke hulp wil veranderen, moet dat op basis van gedegen onderzoek, beweert Soffer. En een standaardbrief met het bericht dat de huishoudelijke hulp verandert, valt daar niet onder. Het is net zomin een deugdelijke motivering als een afweging van belangen, vindt de directeur.
Steekproef
Uit de steekproef van Binnenlands Bestuur blijkt dat zes gemeenten in Noordoost-Friesland, waaronder Ameland en Heerenveen de fout in gaan. Ieder(in) vindt dat onder meer Heerenveen, Achtkarspelen, Valkenswaard, Heeze-Leende en Cranendonck de wet met overtreden. De organisatie weet dat er enkele tientallen gemeenten volgens hen verkeerd handelen, maar vermoedt dat het er meer zijn.
Het terrein van zorg en welzijn juridiseert. Daar kun je niet omheen. Organisaties zouden zich in moeten richten hierop. Borg staan voor een in hun ogen onrechtmatige casussen en aanvechten. Wat is er inhoudelijk aan de hand. Het gaat er nu alleen maar om wie betaalt. Daar halen gemeenten nu de winst. Bij rechtszaken wijzen ze naar Den Haag. Die het in ogen van sommigen gemeenten ook weer teveel over de schutting gooien.
En hiermee wordt dan waarschijnlijk geanticipeerd op het feit dat veel ouderen en hulpbehoevenden dit niet zullen doen! Een bezwaarschrift indienen en uberhaupt wegwijs worden uit de regelgeving waarop je wel of niet recht op hebt na 2015, is niet voor iedereen weggelegd!
de reactie van Jacobusse is niet compleet want er is via de zgn U-bocht constructie sneller een uitspraak van (voorheen) de voorzieningenrechter, thans bestuursrechter te bekomen en dat kan al na een paar weken na het indienen van het bezwaarschrift bij de gemeente.
Bij goede en degelijke onderbouwing van zo’n verzoek bij de voor- zieningen/bestuursrechter kan deze een (voortzetting van) voorziening toewijzen Men moet dan wel alle feiten en omstandigheden goed en helder geformuleerd op papier hebben, zodat het aannemelijk is.
Dus het kan aanmerkelijk sneller.
Als zorgbehoeftige vis je toch achter het net. Je zou de zorg dan moeten voorschieten en zelf betalen. Daarna kan de rechter bepalen dat je er recht op had en krijg je geld van de gemeente terug. Maar omdat veel mensen dat niet kunnen heb je geen factuur en was het kennelijk niet zo hard nodig. Je bent dan en jaar of misschien wel 2 verder en een nieuwe indicatie aanvragen verloopt precies hetzelfde. De word niet toegekend (ondanks dat de rechter je in het gelijk heeft gesteld) omdat de voorwaarden niet zijn aangepast door de gemeente. Met die afwijzing ga je naar de rechter en dan begint het weer. De cirkel is rond. Recht hebben en recht krijgen is hier een groot verschil. Dit ging om een casus waarbij ook door beleidswijzigingen veel minder zorg werd toegekend door destijds CIZ.