(3 november 2008)
Door Kees Neefjes – ‘We hebben onze kernwaarden als het ware aan de muur gespijkerd,’ zegt Annabell Engles, directeur-bestuurder van de Almelose welzijnsorganisatie Scoop. ‘Alle afspraken die we tijdens vergaderingen en werkbesprekingen maken, ons professioneel handelen in de dagelijkse praktijk, verbinden we met de kernwaarden. Die geven richting aan ons werk, ook in moreel opzicht.’

Oplossingsgericht
Die kernwaarden zijn: autonomie, verbindend, ondernemend, duurzaam, kwaliteitsbewust en professioneel handelen. ‘Zo impliceert de kernwaarde ‘ondernemend’ ten aanzien van de partners in de wijk dat je altijd oplossingsgericht werkt en niet zegt: daar hebben we geen mensen voor.’

Reflecteren
Morele dilemma’s spelen volop bij het werk van Scoop. ‘Je kunt vinden dat iemand met een uitkering op kosten van de samenleving leeft , van andere burgers dus. En een schop onder zijn achterste moet krijgen om aan het werk te gaan. Je kunt vinden dat iedereen talenten heeft en dat het welzijnswerk mensen stimuleert en ondersteunt om hun talenten te ontdekken en te gebruiken. Wij werken vanuit het idee: wat goed is voor mensen. Dan mag je dus moraliseren. Aan de hand van casuïstiek reflecteren onze professionals op die normen.’

Hangjongeren
‘Als jongeren veel kabaal maken, mag de jongerenwerker hen daarop aanspreken en zeggen dat die meneer in dat hoekhuis dat hoort en dat ervaart als hinderlijk. Maar hij zegt ook tegen die meneer in dat hoekhuis – die de hele dag de tijd heeft om die jongeren in de gaten te houden – dat die jongeren er niet op uit zijn om hem te intimideren. Hij stelt de vraag “Weet u nog hoe het er aan toe ging toen u vijftien was?”. De jongerenwerker kweekt dus begrip over en weer.’

Dementerende dame
‘Een ouderenconsulent vertelde over een mevrouw met beginnende Alzheimer. Zij wil zichzelf niet laten onderzoeken, want ze vindt dat ze niet ziek is. Daarom krijgt ze geen hulp. Intussen zit haar hele huis onder de vlooien. Dan probeert de ouderenwerker op haar in te praten, vanuit een duidelijke norm dat het zo niet langer kan. De kunst is om deze mevrouw zelf in te laten zien dat ze er beter van wordt als ze zich laat onderzoeken zodat ze uit die situatie komt. Dan ben je dus expliciet aan het moraliseren.’