Door Alexandra Sweers – Kun je als homoseksueel op je werk vrijuit praten over je partner? Durf je in je voetbalteam voor je seksuele geaardheid uit te komen? Uit onderzoek blijkt dat 1/3 van de homoseksuelen op het werk niet over hun geaardheid spreken, zegt Annie Oude Avenhuis van kenniscentrum MOVISIE. ‘Verrassend’, vindt ze, ‘maar het maakt ook gelijk helder dat we seksuele diversiteit meer voor het voetlicht moeten brengen.’
Vooroordelen
Het kenniscentrum heeft de MOVISIE Diversiteitsprijs in het leven geroepen om de kracht van diversiteit zichtbaar te maken. ‘Het kan heel ongemakkelijk zijn om met verschillen om te gaan. We zijn allemaal mensen en hebben te maken met beeldvorming en vooroordelen. Dat kan op alle fronten: leeftijd, sekse, handicaps, religie. Maar hoe maak je die verschillen bespreekbaar?’, zegt Oude Avenhuis. De diversiteitsprijs gaat naar een project dat de acceptatie van seksuele verschillen bevordert.
Verspreiden
Projecten die op landelijk, regionaal of lokaal niveau een goede bijdrage leveren, kunnen tot 10 oktober worden aangemeld. Dat kunnen projecten in de zorg zijn, maar ook in het onderwijs of bij de sportvereniging. De winnaar gaat samen met het kenniscentrum het project verder ontwikkelen en verspreiden in Nederland. Het is de derde keer dat de prijs wordt uitgereikt. De thema’s in de voorgaande jaren waren ‘armoede’ en ‘jongeren’.
Sportverenigingen
Eén van de goede voorbeelden wat betreft homobeleid is de gemeente Amsterdam, vertelt Oude Avenhuis. ‘Zij neemt echt uiteenlopende maatregelen om de acceptatie van homoseksualiteit te bevorderen. De gemeente pakt geweld en discriminatie aan en maakt homoseksualiteit bespreekbaar onder niet-westerse Amsterdammers en bij sportverenigingen.’ Er zijn ook gemeenten die nog helemaal geen aandacht besteden aan homobeleid, stelt ze. ‘Dat is echt een hiaat en zou anno 2009 niet meer mogen.’
De prijs wordt uitgereikt tijdens het Diversiteitsdebat op 9 november 2009. Het thema is: ‘Hoe anders mag je zijn?’. Het debat gaat over beeldvorming, vooroordelen, stereotypen en kansen. En ook over onze cultuur, waarin de meerderheid bepaalt hoe afwijkend de minderheid mag zijn.
Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.
Bron: Foto: MOVISIE
Het is jammer dat ‘Cogniticus’kennelijk niet zo voor zijn mening durft uit te komen dat wij mogen weten hoe hij heet. Op twee zaken die hij zegt wil ik een korte reactie geven:
– Helaas blijkt uit allerlei onderzoek dat lang niet iedereen er net zo als hij van overtuigd is dat homoseksualiteit er niet toe doet. Discriminatie, pesten, intimidatie is helaas nog (ik ben van mening niet: weer, maar echt nog) aan de orde van de dag. De psychische gezondheid van homoseksuele (mannen, vrouwen, bisenkuelen, transgenders) is statistisch significant slechter dan van heteroseksuelen, en dat komt door “minderheids stress”, zo blijkt.
Ten tweede hanteert C. een hardnekkig misverstand over homosporters, nl dat het om seks zou gaan. Sportverenigingen zijn bij uitstek ook plaatsen waar men elkaar sociaal ontmoet; vrienden vindt. Daarom sporten veel homoseksuelen met elkaar in verenigingen, louter omdat ze daar de gezelligheid en de gedeelde leefstijl vinden die ze elders missen. Acceptatie van homoseksualiteit betekent namelijk niet alleen zeggen dat je homoseksualiteit accepteert en verder over gaan tot de orde van de dag, maar ook nadenken over je eigen manier van heteroseksueel leven en het ter discussie stellen van de vanzelfsprekendheden daarin. En dat kan pijnlijk zijn.
zonder semantiek te willen bedrijven wil graag trachten een nieuwe context te genereren door woorden te vervangen:
“geaardheid” vervangen door “leven” of “voorkeur” al dan niet tijdelijk.
“Nog steeds” Discriminatie etc. vervangen door “weer”.
En tegelijk openlijk de vraag stellen wat er zo bijzonder is om je voorkeuren geaccepteerd te krijgen door mensen die niet, althans nu even niet, een zelfde voorkeur hebben?
Is je seksuele voorkeur zo bepalend voor je identiteit dan? En wat nog meer dan? De huids- of haar kleur van je partner?
Vooralsnog lijkt het er meer op dat mensen die zichzelf homoseksueel vinden/noemen schijnen te denken dat anderen dat bijzonder vinden.
De meeste mensen vinden dat niet bijzonder lijkt me zo. Maar vragen zich wel af wie waar welke verkramping laat ontstaan. Op een zelfde manier over privé aangelegenheden willen (mee-) praten als de doorsnee “hetero”(?) kan de facto al niet. Nog afgezien van de (on-) wenselijkheid van dergelijke gesprekken op het werk.
Sportclubs? Denken homo’s nou echt dat iedereen op een sport club seksueel loopt te zijn? Wel nee men loopt daar met feitelijk geen ander doel dan sporten. En ja in sommige sporten waaraan in verenigingsverband zowel vrouwen als mannen meedoen worden sommige mensen dankzij elkaar/een mede lid vroeg volwassen soms.
Blijft ten slotte wel opmerkelijk dat “men” schijnt te denken dat acceptatie van mannelijke homo-seksuele voorkeuren gecompliceerder zou liggen dan van vrouwelijke.
Voorzover ik weet (zo’n 50 jaar ervaring in sport kleedkamers) bewaart men de intimiteiten althans voor wat betreft de actieve handelingen doorgaans voor elders, waar ze meer op hun plaats zijn.