Door Alexandra Sweers – Twaalf procent van de vrouwen in Nederland heeft ooit een verkrachting meegemaakt, ongeacht hun ethnische en religieuze achtergrond, stelt het UMC. Sinds 2005 meldden zich 250 aangerande en verkrachte meiden tussen de 13 en 25 jaar bij het traumacentrum. Toch komen er bij het Landelijk Psychotraumacentrum voor Kinderen en Jongeren geen Turkse of Marokkaanse meisjes voor professionele hulp.
Achternaam
‘Iedere keer als de telefoon ging, was het een Nederlandse achternaam. In heb begin dachten we dat het toeval was, maar nu willen we graag weten waarom Turkse en Marokkaanse meisjes hier niet komen’, zegt psycholoog en onderzoekster Iva Bicanic. Uit eerder onderzoek blijkt dat voor deze meisjes en jonge vrouwen de drempel om hulp te zoeken groter is dan voor hun autochtone seksegenoten. Turkse en Marokkaanse jonge vrouwen zijn bang voor stigmatisering, eerwraak en uitstoting wanneer zij een traumatische seksuele ervaring onthullen.
Moskeeën
Het team van het Landelijke Psychotraumacentrum trekt aan het begin van het schooljaar naar scholen, buurthuizen en moskeeën om contact te leggen met deze doelgroep om hen te informeren en te motiveren om naar het traumacentrum te komen. ‘Dat is heel spannend, want we weten niet precies wie deze meisjes zijn en waar ze zitten’, legt Bicanic uit. De voorlichting zal dan ook heel praktisch starten. ‘We geven bijvoorbeeld algemene informatie voor de klas en benadrukken dat het erg is als jou dit is overkomen, maar dat er ook hulp te krijgen is’, aldus de psycholoog.
Fietsen
Als de Marokkaanse en Turkse meiden dan uiteindelijk bij het traumacentrum terecht komen, krijgen ze de bestaande therapie aangeboden. Dat zijn acht sessies volgens de STEPS-methodiek. Tijdens de therapie zal het meisje over haar ervaring gaan praten en schrijven. Ze krijgt informatie en gedragsoefeningen om vermijdingsgedrag te voorkomen. Bicanic: ‘Sommige meiden durven bijvoorbeeld niet meer te fietsen na wat hen overkomen is. Dat is natuurlijk heel erg lastig en vervelend.’
Stem
Mogelijk is de therapie niet helemaal geschikt voor meiden met de genoemde ethnische achtergronden, stelt de psycholoog. ‘Daarom vragen we tijdens de behandeling of deze methodiek bij hen past. Ze krijgen zo een stem in de mogelijke aanpassing van de therapie’.
Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.
Bron: UMC Utrecht/Foto: ANP/Robin Utrecht
