Wie rondkijkt in de sportschool verbaast zich over de

diversiteit. Moeders, dochters en oma’s sporten naast elkaar. Rond zeven uur is

het al aardig druk. Een groepje splitst zich voor de aerobics, het andere gaat

naar de spinningruimte en een deel blijft achter om te fitnessen. Even later

klinkt harde muziek uit de aerobicszaal. Zo’n vijftien vrouwen bewegen op

aanwijzing van de docente, die haar stem steeds verder opvoert.

De – tijdelijke – receptionist, die liever anoniem wil blijven, is sinds

een week begonnen bij Lady Fit. Ja, ook zij sport, maar dan op zondag. ‘Ik zag

iedereen zo bezig en werd er enthousiast van. Het motiveert je om ook mee te

doen. Sporten geeft je energie, heerlijk’, zucht ze. ‘Je krijgt ook meer

zelfvertrouwen.’

Ze heeft ooit een proefles gehad bij een gewone sportschool. ‘Ik dacht:

snel wegwezen, hier!’, vertelt ze. ‘Ik voelde me bekeken en de vrouwen daar

zagen er zo slank en goed uit. Tja, als je dan een beetje gezet bent en je ziet

die superdunne vrouwen dan denk je: wat doe ik hier?’ Lady Fit is een plek waar

ze naar eigen zeggen gelijk is aan de rest van de vrouwen.

Inmiddels trekt de sportschool vrouwen uit alle hoeken

van Utrecht en

omgeving. De vijftienjarige Soumaya komt twee avonden per week met haar moeder

uit Nieuwegein. ‘Je hebt hier geen mannen die naar je kijken en dus kan je op je

gemak sporten en doen en laten wat je wilt, zonder dat je je schaamt of bang

bent dat je aangestaard wordt’, zo vertelt ze. ‘Ik zit nu op aerobics en ga

binnenkort beginnen met voetballen. Dat lijkt me heel erg leuk.’

Haar moeder is net klaar met spinnen. De zweetdruppels glijden langs haar

gezicht. ‘Ik was een tijdje geleden ziek en ben toen heel dik geworden. Ik sport

nu om gezond te blijven’, aldus de vrouw. ‘De sfeer vind ik onzettend goed. Die

vrouwen zijn eigenlijk vriendinnen geworden. Ik heb negenjaar in Kanaleneiland gewoond, toen ben ik verhuisd naar

Nieuwegein. Maar ik kom hier

vrouwen tegen die ik nog ken van vroeger. Da’s gewoon bijzonder.’

IsolementLady Fit is in 2002 opgezet om een groep

allochtone vrouwen uit Kanaleneiland uit hun isolement te halen. Oprichtster

Jamila Achahchah werd benaderd door de stichting Image Support, die zich

bezighoudt met sportactiviteiten in achterstandswijken. Of zij mee wilde werken

aan het initiatief. ‘Ik heb volmondig ja gezegd. Zo begonnen we met het geven

van aerobics in de sportzaal van een scholengemeenschap. Na een jaar hadden we

zo’n 100 vrouwen aan ons verbonden’, aldus de 27-jarige Jamila. ‘Toen het

project afliep, hebben we besloten zelf door te gaan en kwam de coördinatie in

onze eigen handen.’

Jamila Achahchah deed vervolgens een opleiding voor het

geven van aerobicslessen. ‘Zo ging het balletje rollen’, blikt ze terug. ‘De

vrouwen waren zo enthousiast dat ze zelf ook mee wilden werken aan de oprichting

van de sportschool. Zo ging iemand de administratie doen, ze doet dat trouwens

nog steeds, en gingen nog een paar vrouwen een opleiding volgen om les te kunnen geven.’

Lady Fit heeft nu een bestand met maar liefst 700 jonge meiden en vrouwen;

een aantal waar menige welzijnsorganisatie jaloers op zou zijn. Ook Jamila is

trots: ‘Het merendeel van de vrouwen is Marokkaans, dan Turks en daarna vrouwen

van allerlei nationaliteiten zoals Indiaas, Surinaams, Albanees, Irakees,

enzovoort.’

Hele familiesVorig jaar werd Lady Fit officieel

omgedoopt tot vereniging. De groep was inmiddels te groot voor een sportzaal.

Jamila Achahchah kreeg onderdak in een oude sportschool aan de andere kant van

Kanaleneiland en zo konden de openingstijden worden verruimd. Ook kwamen er op

verzoek van de vrouwen zelf andere vormen van sporten bij. ‘Behalve aerobics

hebben we nu ook spinning, fitness, voetbal, judo, atlethiek, yoga en nog een

paar andere activiteiten.’

Jamilia Achahchhah is vooral trots op het feit dat de verhuizing geen

effect heeft gehad op de betrokkenheid van de vrouwen bij de sportschool. Ze

bleven komen. ‘Hele families komen hier sporten, dat is toch geweldig? Dit

terwijl de meesten bij inschrijving nooit hadden gesport!’

Een dertigjarige vrouw uit Leidsche Rijn arriveert met haar vriendin

enmaakt even een praatje met een van de

vrouwen. Haar moeder is er al een tijdje en is verderop in een hoekje aan het fi

etsen. ‘Je bent hier als vrouwen onder elkaar’, vertelt ze terwijl haar

hoofddoek afgaat. ‘Dat maakt dat ik me lekker op m’n gemak voel. En het is heel

gezellig!’

Die sfeer is ook volgens Jamila

de reden dat vrouwen blijven komen. ‘We doen er alles aan om hen op hun gemak te

stellen; zo wordt er regelmatig Arabische en Turkse muziek gedraaid bij het

sporten en ze krijgen gratis koffie en thee.’ Ook

de zeer lage contributie van tien euro per maand voor een keer per week sporten

maakt Lady Fit aantrekkelijk voor de doelgroep.

De groep is volgens Jamila zelfs zo hecht dat ze twee keer per jaar een

uitje of een andere leuke activiteit organiseren. Jamila: ‘We zijn een keer naar

Hoek van Holland geweest, een keer naar de Efteling en een keer hebben we een

barbeque gehouden.’

SloopHet vinden van een geschikte ruimte was tot nu

toe het grootste knelpunt dat Jamila Achahchah is tegengekomen. ‘Die moest

dichtbij de doelgroep zijn, een geschikte vloer hebben voor aerobics en open

zijn wanneer we wilden lessen.’ Met vallen en opstaan lukte het uiteindelijk om

iets te vinden, maar de geschiedenis lijkt zich te herhalen.

‘Het gebouw waar we nu zitten, wordt binnen een jaar gesloopt. We

zoeken dus een nieuwe accommodatie. Het kan zelfs een bedrijfsruimte zijn die

leegstaat en die we kunnen aankleden met gesponsorde apparaten. We kijken wat

de mogelijkheden verder zijn’, aldus Jamila, die vastberaden is om met Lady

Fit door te gaan. ‘Tuurlijk gaan we door, al moeten we een tent opzetten’,

zegt bestuurslid Khadija die vanaf de beginfase betrokken is bij Lady Fit. ‘Dit

is een goede uitlaatklep voor de vrouwen; ze wisselen informatie uit, praten

met elkaar over veel dingen. Dat mag niet verdwijnen.’

Wie is Jamila Achahchah?Jamila Achahchah is geboren en

getogen in Marokko. Ze kwam in 1994 naar Nederland en studeerde management,

economie en recht. Ze werkt momenteel parttime en volgt de universitaire

opleiding bestuurskunde. Zij maakte zij deel uit van de commissie PaVEM

(Participatie van Vrouwen uit Etnische Minderheidsgroepen), die zich bezighield

met de partcipatie en emancipatie van allochtone vrouwen.

Zorg + Welzijn Magazine 10, oktober

2006.