Druk gebarend komt hij binnen, zijn ogen schieten heen en weer. Hij draagt een legerbroek met een zwart jack, blonde stekeltjes op zijn hoofd. ‘Melatonine, Zyprexa en Nexium’, somt hij snel op, struikelend over zijn eigen woorden. ‘Ik ben net uit de bajes gekomen en heb niets meegekregen. Ik moet het nu!’

‘Ga rustig zitten’, wijst Peter Meulesteen naar de stoel tegenover hem.
‘Ik heb ook nog een afspraak zo meteen voor een kamer, dus ik ben vroeg gekomen, en moet snel weg.’ Ruud raast maar door, zijn ogen vliegen van de arts naar zijn horloge en weer terug.
Meulesteen, huisarts en straatdokter in Eindhoven, kijkt op zijn laptop of de patiënt bekend is. ‘Geëmigreerd?’, vraagt hij naar aanleiding van de info die op zijn scherm tevoorschijn komt. ‘Ha, uit de bajes, bedoel je’, aldus Ruud. Op tafel staan verpakte blikjes frisdrank, achter hem een behandeltafel. Een deuropening – zonder deur – scheidt de minuscule ruimte van de receptie van nachtopvang NEOS. Hier houdt de straatdokter twee keer per week spreekuur. Na nog een paar vragen blijkt dat Ruud zijn medicatie, met name het antipsychoticum Zyprexa, in detentie heeft voorgeschreven gekregen. Waarom weet hij niet. ‘Ik ben geen psychiatrisch patiënt, ik wil niets te maken hebben met psychoses, ik wil gewoon kunnen slapen. En ik wil één melatonine extra per dag.’

De huisarts kijkt bedenkelijk, maar knikt geruststellend naar Ruud. ‘Ik zorg dat jij je recept krijgt, maar ik ga ook contact zoeken met de justitiële inrichting om na te vragen waarom ze dit aan jou hebben gegeven.’

‘Kan het snel worden geregeld?’, vraagt Ruud dan, lichtelijk in paniek. ‘Vandaag?’
‘Het recept is vandaag klaar’, zegt Meulesteen. ‘Maar of de apotheek het je meegeeft, is de vraag, want ik zie dat je niet verzekerd bent.’
Voordat de huisarts gedag heeft kunnen zeggen, heeft Ruud het kamertje al verlaten.

Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 6, juni 2010.