‘Suïcide is altijd een oplossing, voor welk probleem dan ook. Maar een hulpverlener moet diegene die het van plan is, eigenlijk op andere gedachten brengen: ga eerst eens op zoek naar andere alternatieven. Is suïcide wel de meest passende oplossing, het kan altijd nog’, meent Van Hoek.
Psycholoog
Ongeveer 90 procent van de mensen die tot zelfdoding overgaat, heeft in de twee weken daaraan voorafgaand nog contact met een hulpverlener,zoals een huisarts of een psycholoog. ‘Maar er wordt vaak om de hete brei heen gedraaid. Terwijl een goed preventiegesprek ervoor kan zorgen dat een aanzienlijk deel van de patiënten niet uit het leven stapt.’
Gekkenhuis
Volgens Van Hoek hebben suïcidale cliënten schroom om erover te beginnen. ‘Ze zeggen het liever niet. “Dadelijk beland ik in het gekkenhuis”, denken ze’, legt Van Hoek uit. Maar ook hulpverleners kennen die aarzeling om uiteenlopende redenen. ‘Ze zijn bijvoorbeeld bang om iemand op ideeën te brengen of weten niet wat te doen als iemand aangeeft dood te willen.’
Begrip
Ook na een eerste zelfmoordpoging schiet de hulp vaak tekort, meent Van Hoek. ‘De cliënt is dan vaak geschrokken en geeft aan dit niet meer te willen. Maar dit soort mensen zijn wispelturig en mogen dat ook zijn. De ene keer geven ze aan wel dood te willen, de andere keer niet. Daar moet je als hulpverlener rekening mee houden en begrip voor tonen.’
Trainen
Met het symposium wil Van Hoek aandacht vragen voor de moeilijkheden van hulpverleners ‘We trainen ze om beter met deze problemen om te gaan. Suïcide is inmiddels doodsoorzaak nummer één bij mensen onder de dertig. Dat is niet omdat het vaker voorkomt, maar omdat andere zaken zoals verkeer veiliger zijn geworden. Er zou meer energie gestoken moeten worden om ook suïcide te voorkomen.’
Bron: ANP/ANP-Photo
Ik ben er erg blij mee dat ik dit wel met mijn hulpverlener kan bespreken.
En aan de hand van dit boek: suicide preventie in de praktijk. Kan ik samen met mijn hulpverlener mijn gedachten in kaart brengen d.m.v een vragenlijst die er in staat.
Geschikt boek voor andere instanties die daar mee te maken hebben. Je kan het beter bespreekbaar maken dan onder de deurmat vegen want dat heeft geen zin. En dan als hulpverlener ook nog es de andere kant op kijken.