Het nieuwe kabinet wil in 2005 negentig procent hebben bezuinigd op het asielbudget. Wat betekent het nieuwe regeerakkoord voor de opvang van vluchtelingen en voor hun integratie? En: zijn die bezuinigingen eigenlijk wel haalbaar?

Herstelt de overheid het contact met de burger succesvol? De burgers lijken daar, gelet op de laatste landelijke en gemeenteraadsverkiezingen, weinig vertrouwen in te hebben. Maar argwaan voor bureaucratische instanties kan wel degelijk omslaan in vertrouwen. Dat bleek tijdens de vorige maand belegde conferentie 'De Sociale Agenda 2002-2006' over de toekomst van het welzijnswerk. Zorg + Welzijn licht er een workshop uit.

Als wethouder drukte Herman Meijer acht jaar lang zijn stempel op de stadsvernieuwing, grotesteden- en migrantenbeleid in Rotterdam. Met de stadsetiquette, de wijkaanpak en zijn steun aan het 'opzoomeren' trok hij vaak landelijk de aandacht. 'Er zijn géén no go-area's.'

Hij pleit voor een Deltaplan, om allochtonen zo snel mogelijk uit het sociale isolement te krijgen. En dat moet vanuit de Moskeeën worden gepredikt. Een beschavingsoffensief vanuit eigen kring; allochtone voormannen moeten hun volk verheffen zoals dat in vroegere tijden gebeurde. De aanpak bij uitstek om de jeugdcriminaliteit te bestrijden, zegt dr. Kees de Hoog, gezinssocioloog aan de Wageningen Universiteit.

'Ik verdenk veel Nederlanders ervan dat, wanneer ze het over integratie hebben, ze assimilatie bedoelen. Word mijn evenbeeld! Ik ben uw lichtend voorbeeld! Dat is een houding waar ik niet goed van wordt.' Dat zegt Ruben Gowricharn over de inburgering van allochtonen. Sinds 1 januari is hij bijzonder hoogleraar 'sociale cohesievraagstukken van de multiculturele samenleving in een transnationaal perspectief'.

In hoeverre is probleemgedrag van jongeren op wijkniveau aan te pakken? De aanpak 'Communities that care', die uit Amerika afkomstig is, moet bewijzen dat dit goed lukt. Belangrijke voorwaarde is dan wel een hechte relatie met familie, leeftijdsgenoten, school en de wijk. Er is nu bijna twee jaar ervaring met pilotprojecten in vier Nederlandse steden. 'Instanties moeten méér de straat opgaan.'

Op 28 februari 2002 zullen zeshonderd partijen - variërend van directeuren, beleidsmedewerkers en uitvoerend werkers van welzijnsorganisaties, vertegenwoordigers van sectoren waarmee de sector samenwerkt tot lokale, provinciale en landelijke bestuurders - de toekomstagenda voor de welzijnssector vaststellen. Paul Vlaar en Kees Neefjes, beiden betrokken bij de organisatie van het traject Welzijn Versterkt, schetsen alvast de contouren van die agenda.

Landelijk onderzoek geeft aan dat bijna twintig procent van de Nederlanders wel eens een psychotische ervaring heeft gehad. Bepaalde wijken vormen volgens Jim van Os, psychiater en epidemioloog, een verhoogd risico op deze stoornissen. ‘Een buurt waar mensen geen vertrouwen in elkaar hebben, maakt ongelukkig.’

Jongeren worden steeds meer gezien als een probleemgroep. Remedies worden voornamelijk gezocht in de repressieve sfeer. Maar jongeren zelf willen óók veiligheid op straat en regels op school. Ze willen echter dat die veiligheid en die regels in samenspraak met hén tot stand komt. ‘Wie jeugdigen wil inburgeren in de samenleving’, zo stelde Micha de Winter, ‘moet voorwaarden scheppen voor sociale verbondenheid. Dat betekent: een sociale infrastructuur creëren waarin jeugdigen zich welkom en gewaardeerd. Jeugdwelzijnswerkers spelen daarin als buurtpedagogen een essentiële rol.’

In veel Nederlandse steden wordt stevig ingegrepen in de kwalitatief slechte woningvoorraad van oude, naoorlogse wijken. Hoe kunnen bewoners betrokken raken bij deze vernieuwingen? Zowel de fysieke als sociale leefomgeving van de bewoners wordt letterlijk en figuurlijk overhoop gehaald. Enkele maanden geleden presenteerde het landelijke project Heel de buurt hierover een rapport. Over sloop en opbouw in Rotterdam en Den Bosch.