Zowel racisme als geweld van extreem-rechts neemt toe, zo blijkt uit een onderzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Bij de meeste incidenten bestaat echter uitsluitend een vermoeden van racisme, want de dader wordt veelal niet achterhaald. Volgens D66-Tweede Kamerlid Boris Dittrich is dat geen reden om racisme te bagatelliseren. 'Dan denken allochtonen: het interesseert jullie helemaal niet'.

'Hopelijk wordt de aanpak in Amsterdam-Zuidoost zo vernieuwend dat het als voorbeeld kan dienen voor andere Nederlandse steden.' Dit zegt Haroon Saad, een Brit van Pakistaanse komaf, die per 1 september sectorhoofd is van het Bureau Sociaal-Economische Vernieuwingen in het Amsterdamse stadsdeel De Zuidoost. Zijn werkplek werd onlangs gecreNerd, nadat het bureau vijf jaar geleden werd opgericht. Het stadsdeel lijkt nu dus echt vaart te maken met het stimuleren van werk en scholing, de twee onderwerpen waar Saad zich vooral op richt.

Het terugdringen van de wachttijden en het oplossen van het personeelstekort zijn, zoals te verwachten viel, de twee topprioriteiten van VWS in de Zorgnota 2001. Het grootste deel van de extra 3,7 miljard gulden voor de zorg reserveert het ministerie dan ook voor deze posten. Maar structurele oplossingen voor de problemen in ‘de rampsector van het Paarse kabinet’ zijn niet terug te vinden in het jaarlijkse rapport waarin de beleidsvoornemens op een rijtje worden gezet.

Meer ouderen, jongeren, allochtonen en vrouwen moeten het komend jaar aan het werk. Daarvoor heeft het kabinet een scala van maatregelen op het gebied van scholing, training en stimulering in petto. Werkgevers kunnen op allerlei fiscale voordelen rekenen wanneer zij werknemers uit genoemde groepen aannemen. Ten aanzien van jongeren zet het kabinet daarnaast zwaar in op preventie van schooluitval en voorkoming van criminaliteit.

De beleidsagenda in de Memorie van Toelichting van VWS laat maar één conclusie toe: VWS is hard op weg het Ministerie van Zorg te worden. Bijna de hele tekst gaat over Zorgvraagstukken. Er is nog nauwelijks aandacht voor sport, jeugd en lokaal sociaal beleid. De vertaling in het extra budget voor 2001 bevestigt het beeld. Ruim 90 procent van het extra geld gaat naar Zorg. Dat geld gaat vervolgens hoofdzakelijk naar capaciteitsuitbreiding, geneesmiddelen en in iets mindere mate naar arbeidsmarktbeleid en ict in de zorg.

‘Op Curaçao spreekt tegenwoordig iedereen over weggaan naar Nederland. Men heeft er geen vertrouwen meer in dat het daar ooit nog goed komt.' Volgens Agnes Stappers-Rojer, teammanager van het Leidse Algemeen Maatschappelijk Werk, houdt de migratie van Antillianen naar Nederland in ieder geval voorlopig nog aan. 'Maar de hulpverlening voor hen schiet tekort.'

In 1998 werden in Beverwijk de eerste Buurt Sport Spelen georganiseerd met als doel sociale cohesie en tolerantie in verschillende wijken te vergroten. De spelen werden goed ontvangen. Daarom zijn inmiddels ook in Utrecht, Heusden en Venlo pilotprojecten begonnen. Ondanks het geloof in de formule, verloopt de organisatie nog niet overal even soepel. Zo blijkt het geen eenvoudige klus de bevolking te mobiliseren. 'Het idee achter de spelen is goed, maar de vorm kan beter.'

Van oudsher waren politie en verslavingszorg bij de bestrijding van overlast van druggebruik elkaars tegenpolen. Maar de praktijk toonde geregeld de pijnlijke gevolgen van het langs elkaar heen werken. In hoeverre zoeken ze nu toenadering tot elkaar?

'De resocialisatie voor volwassen gedetineerden is beter geregeld dan voor jeugdigen.' Dat verklaarde Rob Kievitsbosch, directeur van de gesloten justitiële jeugdinrichting Het Poortje in Groningen, toen daar onlangs een nieuwe vleugel geopend werd. Volgens hem kan het gebeuren dat een jeugdige met alleen een kaartje voor de treintaxi de poort uitgaat. De nazorg zou bedroevend zijn. 'De jeugdzorg moet hier wezen en niet buiten het hek blijven.'

De zomer van 2000 wordt een hele romantische. In de grote steden van Nederland flirten en vrijen de wijkgerichte welzijnsorganisaties dat het een lust is. Op 1 januari 2001 zal dat leiden tot een ware golf van fusies. De schaalvergrotingen die dat oplevert moeten kosten besparen en de kwaliteit van het uitvoerend welzijnswerk in de wijken vergroten. Wie doet het met wie in welzijnsland, en wat denken de directeuren van deze instellingen dat het gaat opleveren?