Alweer staan de wethouders en de instellingen die verantwoordelijk zijn voor de maatschappelijke opvang en verslavingszorg op hun kop. Want wéér is er zo'n advies verschenen van de Raad voor de financiële verhoudingen over herverdeling van de gelden. En als de minister het advies zou volgen zijn de gevolgen rigoureus. Begin mei kunnen we haar reactie verwachten.

In de buurthuizen zijn het tegenwoordig de vrijwilligers en de additionele arbeidskrachten die inloopochtenden, jongerensozen en kookclubs 'draaien'. Sluipenderwijs hebben zij een flink deel van de agogische taken van de beroepskrachten overgenomen. Tegelijkertijd hebben diezelfde beroepskrachten steeds minder tijd om de vrijwilligers goede begeleiding en persoonlijke aandacht te geven. Met uitval en frustratie als gevolg. De buurthuizen zullen daarom werk moeten maken van een degelijk vrijwilligersbeleid. 'Het wordt steeds moeilijker om ze te werven en vast te houden.'

Van scheldpartijen en bedreigingen tot zwaar lichamelijk geweld: veel maatschappelijk werkenden hebben te maken met agressie van cliënten. Bij het verwerken van geweldsincidenten is goede opvang door collega's en leidinggevenden van het grootste belang. Toch staat het veiligheidsbeleid bij veel instellingen nog in de kinderschoenen, stelt auteur Huub Buijssen in zijn binnenkort te verschijnen boek 'Aangeslagen. Indringende ervaringsverhalen van maatschappelijk werkenden.' In dit nummer van Zorg + Welzijn een voorpublicatie.

De bezem moet door de zorg en flink ook, vinden Jaap de Hoop Scheffer en Nancy Dankers. In Christen Democratische Verkenningen noemen beide CDA-kamerleden de instellingen en koepelorganisaties 'lui, klantonvriendelijk, inefficiënt en defensief'. Deze gevestigde machten zouden een flinke stap terug moeten doen ten gunste van patiënten- en consumentenorganisaties. Nancy Dankers legt de opmerkelijke ommezwaai uit.

Het algemeen maatschappelijk werk zit klem. De werksoort krijgt steeds meer taken toegeschoven zonder dat het budget navenant meegroeit. Gemeenten willen dat het AMW actief meedoet aan de wijkaanpak en de integrale samenwerking. Tegelijkertijd doen steeds meer gespecialiseerde instellingen hun maatschappelijk werk de deur uit, zodat de toeloop op het AMW alleen maar toeneemt. Zowel minister Borst als de gemeenten vinden dat het AMW versterkt moet worden, maar schuiven de verantwoordelijkheid daarvoor op elkaar af. Hoe gaan de instellingen intussen om met de oplopende druk?

Staatssecretaris Rick van der Ploeg wil de gesubsidieerde cultuur openbreken voor jongeren en minderheden. Daarbij ziet hij ook een rol weggelegd voor het welzijnswerk. De aandacht van die sector voor kunst en cultuur is de afgelopen vijftien jaar lelijk weggezakt. Want er moesten problemen en achterstanden worden aangepakt. Een mooie kans voor een heroriëntatie?

Werkgevers in de sociale sector kijken bij het aantrekken van personeel steeds minder strikt naar de gevolgde opleiding. Een bepaald werk- en denkniveau is voldoende. En de afgestudeerden uit de sociale richtingen waaieren op hun beurt uit naar een steeds breder scala van instellingen, waar ze functies met wisselende takenpakketten vervullen. Moeten opleidingen uitsluitend breed opgeleide krachten afleveren die verder op de arbeidsmarkt hun weg wel vinden, of is er nog behoefte aan vakspecifieke kennis?

Multi problem-gezinnen hebben vaak problemen die in elkaar haken. Als de moeder depressief is en het het kind ADHD heeft, wordt een normale opvoeding een onmogelijke opgave. Als alternatief voor uithuisplaatsing biedt Amstelstad Jeugdhulpverlening intensieve en langdurige hulp aan huis. 'De ouders blijven zo de eerstverantwoordelijken en dat is gezond.'

In een wereld waarin het marktdenken floreert, is het aantrekkelijk voor de welzijnssector te kunnen aantonen dat zijn activiteiten maatschappelijke winst opleveren. Op verzoek van de VOG en het ministerie van VWS gingen onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam na hoe groot dat batig saldo precies is. Conclusie: ook een jongerenavond in het buurthuis kan de economische groei aanjagen.

De verkrachting van een 16-jarig meisje in het Wassenaarse Tiki-bad was voor de zwembadbranche een onwelkom begin van de zomer. Volgens de Tilburgse zwembadmanager Pieter Bax hoeft de sector 'dit maatschappelijke probleem' echter niet volledig naar zich toe te trekken. Wel moeten de baden hun personeel zo goed mogelijk toerusten. En meer samenwerking met scholen en buurthuizen is ook gewenst.