maatschappelijk werk
Zoeken naar focus en verbinding
Een jaar lang heb ik mij intensief bezig gehouden met de projectencarrousel. Na de publicatie (Het rendement van zalmgedrag, zie webbibliotheek van Nicis Institute) ben ik gestart met veel gesprekken met mensen uit de praktijk en beleid over de vraag: hoe nu verder?
Eigen Kracht is terecht populair
Zelf verantwoordelijkheid nemen voor je problemen. En samen met mensen uit je netwerk een oplossing vinden. Dat is de kern van Eigen Kracht Conferenties. Maar is de werkwijze niet gewoon lekker goedkoop én een motie van wantrouwen tegen professionele hulpverleners? Of is Eigen Kracht terecht populair?
Domeindenken en solisme verhinderen goede samenwerking
Er is regelmatig kritiek op het schrijnende gebrek aan samenwerking tussen hulpverleners. Maar veel werkers in zorg en welzijn zijn ‘gewoon bezig met hun cliënten’ en lijken de kritiek niet te volgen of te begrijpen. Terwijl een van de oorzaken ervan in hun eigen houding zit.
Mag ik binnenkomen?
Welzijn Nieuwe Stijl vraagt om de Professional Nieuwe Stijl. Het Manifest “Eropaf!” beschrijft de tien kernwaarden van outreachend werken. Al lezend kwamen vanochtend mooie herinneringen boven.
Margot Scholte: ‘Maatschappelijk werk moet meer aansluiten op alledaagse leven’
Lector Margot Scholte pleit voor een herijking van de rol van het maatschappelijk werk. Donderdag houdt ze haar lectorale rede bij Hogeschool INholland over de kracht van maatschappelijk werk in de 21e eeuw. ‘De hulpverlening is nog te veel op de spreekkamer gericht.’
Gedupeerde geitenboeren krijgen hulp van GGD
De ruiming van geiten vanwege Q-koorts hakt er bij gedupeerde boeren hard in. Financieel, maar ook psychisch. Sommigen hebben professionele hulp nodig. Bij GGD West-Brabant heeft zich tot dusver een één gedupeerde gemeld die is doorgestuurd.
Teveel meten doet vergeten
Een nieuw jaar, nieuwe start, balans van het jaar dat achter ons ligt opgemaakt: zoveel cliënten gezien, zo vaak was dat hun probleem, ze woonden vooral daar en daar en meestal waren ze zo oud. En ook: zo lang waren ze onze cliënten, voordat ze ofwel door konden naar een andere plek, ofwel op eigen kracht verder gingen. Waren er meer aanmeldingen dan vorige jaren of juist minder? Voldoen we nog wel aan wat verwacht werd? Op heel veel plekken: heeft iedereen de productie gehaald?
Bescheiden hulpmiddelen
'Door de medicatie ben ik beter aanspreekbaar en daardoor lijkt het dat het beter met me gaat. De mensen denken dat. Ik mag weer binnen in de opvang, omdat ik me zogenaamd "gedraag", maar ik voel me nog steeds niet happy, eerlijk gezegd.' Een cliënt van een plek waar ik werkte, stelde dit in een paneldiscussie over de effecten van hulpverlening, een aantal jaren geleden alweer.
Geen protocollen maar meer tijd
De afgelopen weken heb ik twee interessante bijeenkomsten bezocht. De eerste was de Manifestatie Buurtallianties “Er Op Af”. De centrale vraag was hoe je mensen in complexe situaties het beste kunt bereiken en helpen. De tweede bijeenkomst was De Projectencarrousel naar aanleiding van het boek “De Projectencaroussel ontleed, het rendement van Zalmgedrag” door Daniël Giltay Veth.
De wijk nemen
Het wijkgericht werken staat weer volop in de belangstelling. Gelukkig maar! Kleinschaligheid is immers vaak een sleutel tot succes, op veler gebied. Elkaar kennen, daar draait het toch doorgaans om. En hoewel je waarschijnlijk niet snel teveel collega’s kunt kennen, verrast de zucht naar 'compleetheid' me tijdens bijeenkomsten over wijkwerken of met betrekking tot bepaalde wijken toch wel enigszins. Is het niet het meest voornaam om het ook daar kleinschalig te houden en de meest voor de hand liggende spelers aan elkaar te koppelen?
