'De meeste gesubsidieerde instellingen, waaronder die voor zorg en welzijn, hebben nog steeds geen interesse in een divers personeelsbeleid.' Dat zegt Wilma Gillis-Burleson, manager van het programma Veelkleurige Stad van de gemeente Rotterdam. Burleson, die tevens directeur is van een opleidingsbureau voor diversiteitstrainingen, arbeidsmarktprojecten, werving en selectie, vindt dat instellingen teveel voorbijgaan aan de meerwaarde van deze werknemers. En dat zou ze nog weleens kunnen opbreken.

De Wetenschappelijke Raad voor het regeringsbeleid waarschuwde onlangs voor een dreigende oorlog tussen de generaties. De raad ziet met name op het gebied van de verdeling van gelden voor gezondheidszorg en onderwijs conflicten tussen jong en oud ontstaan. Om verschillende generaties op een goede manier te laten samenleven is echter meer nodig dan geld voor collectieve verzekerings- en verzorgingsarrangementen. Kees Penninx, projectleider Intergenerationele Buurtontwikkeling bij het Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn, pleit voor een generatiebewust buurtbeleid

Employability, jobmarketing, loopbaanplanning. Volgens arbeidsdeskundigen moeten zorg- en welzijnsinstellingen zich meer gaan toeleggen op het aantrekkelijk maken en houden van banen voor hun personeel. Want in tijden van toenemende krapte op de arbeidsmarkt is het binnenhalen van voldoende getalenteerde mensen één ding, maar zorgen dat ze tevreden blijven, zich ontwikkelen en niet opgebrand raken en in de WAO belanden, is vers twee.

De meeste welzijnorganisaties hebben inmiddels ouderenadviseurs in dienst, of zijn bezig deze nieuwe functie handen en voeten te geven. Het goed adviseren en bevorderen van zelfredzaamheid van ouderen wordt steeds belangrijker nu zij langer op zichzelf blijven wonen. Maar wat doen ouderenadviseurs eigenlijk precies en waarmee krijgen zij te maken? Zorg + Welzijn liep een dag mee met Janine Drewes, ouderenadviseur bij Doras, Welzijn Ouderen Amsterdam-Noord. ‘Ik krijg vooral te maken met ouderen met complexe problemen.’

Door een vloed aan ontuchtaffaires is de afgelopen vijftien jaar de omgang tussen hulpverleners en jeugdigen in de jeugdzorg onder grote spanning komen te staan. Sommige instellingen hebben sindsdien een heel arsenaal aan maatregelen genomen om seksuele intimidatie en zogeheten grensoverschrijdend gedrag te voorkomen. Inclusief regels die verbieden dat groepsleiders al te confidentieel met hun pupillen omgaan. Is intimiteit tussen volwassenen en kinderen heden ten dage nog altijd een heikel punt? Of heeft de ‘nieuwe afstandelijkheid’ inmiddels overal al zijn intrede gedaan?

De rechtszaken die cliënten aanspannen om zorg af de dwingen hebben de thuiszorg en de verzekeraars in beweging gebracht. In regio Eemland slaan zorgkantoor en thuiszorginstellingen de handen nu ineen. 'De wachtlijsten zijn een bloody shame. Pas als je toegeeft dat je slecht hebt samengewerkt, kun je er wat aan doen,' zeggen Anova-directeur Dick Hoek en Thuiszorg Eemland-directeur Jan Onland.

Directeur Frans Baar van verpleeghuis Antonius IJsselmonde in Rotterdam onthulde onlangs in het tijdschrift Pallium dat zijn instelling 'heel incidenteel' terminale patiënten weigert. Een golf van verontwaardigde publiciteit en groot tumult in politiek Den Haag was het gevolg. 'In overleg met het ziekenhuis is het slechts één keer gebeurd bij ons,' zegt Baar nu. 'Natuurlijk mag je terminale patiënten niet weigeren. Maar instellingen trachten ze soms wel te vermijden.'

Wie de vijftig passeert, ontwaart in de verte de horizon van het pensioen. De vijftigste verjaardag is een natuurlijk moment voor een persoonlijke afweging van wensen en mogelijkheden. Wil ik in mijn werk nog iets anders? Wil ik minder werken? Zal ik niet die grote reis gaan maken nu ik nog gezond ben? De sociale sector telt veel vijftigers die al lange tijd meedraaien. Wat gebeurt er met ze als ze die kaap passeren? Maken ze zich op voor een eindsprint of zal het hun tijd wel duren? Wat houdt ze gaande, waar halen ze hun inspiratie vandaan? Twee loopbaanadviseurs geven hun visie op de perspectieven van de oudere werknemer en drie werkers met een lange staat van dienst blikken terug én vooruit

De zorgverzekeraars krijgen straks de regie in de gezondheidszorg. Het is een van de maatregelen waarmee staatssecretaris Vliegenthart de AWBZ wil moderniseren. Een prominente rol, Zorgverzekeraars Nederland wil niets liever. De vrees van minister Borst dat de verzekeraars een dubbele agenda hebben, vindt ZN-directeur Niek de Jong onbegrijpelijk: 'Als er in het publieke deel geknepen wordt, mag er toch best naar de private sector gekeken worden?'

Om te weten hoe een wijk er voor staat, hanteren veel gemeenten zogeheten 'achterstandsscores'. Op basis van die scores worden besluiten genomen over de benodigde interventies en de inzet van welzijnsgelden. Met meten denkt men ook te weten. Want cijfers zijn concreet en bieden houvast. De achterstandsscores laten echter maar een deel van de werkelijkheid zien van een buurt. Het andere deel, het verhaal van de bewoners zelf, moet het vaak afleggen tegen de macht van de statistieken.