Het streven naar doelmatigheid heeft de thuiszorg geen windeieren gelegd: de productie is gestegen, overtollige functies zijn geschrapt en menig bedrijf zal jaloers zijn op de verhouding tussen directe en indirecte kosten. Maar het personeel rent van hot naar her en meldt zich steeds vaker ziek. De inhoud van de zorg is zoek en maatschappelijk ondernemen wordt wel heel moeilijk als er tot op de vierkante millimeter verantwoording moet worden afgelegd.

De bouw van dure woningen in achterstandswijken draagt niet bij aan een grotere sociale samenhang in de buurten. Een opmerkelijke conclusie van hoogleraar opbouwwerk Jan Willem Duyvendak, omdat vrijwel alle landelijke en lokale beleidsmakers positieve sociale effecten van deze zogenoemde herdifferentiatie verwachten. Wankelt de sociale pijler van het grotestedenbeleid? Onzin, vindt Peter Noordanus, wethouder Ruimtelijke Ordening, Stadsvernieuwing en Volkshuisvesting in Den Haag voor de PvdA.

'Als je wéét waar het met de zorg naar toe moet, dan moet je dat dóen. Instellingsdirecteuren zijn veel te voorzichtig. Er moet meer edel gesjoemeld worden.' Tom Zijlstra, de nieuwe directeur van het onderzoeksinstituut Nzi, staat pal voor de ketenzorg: 'Dat verlost ons van het instellingsbelang. Maar de carrièredrang van directeuren staat zorgketens in de weg.'

Minister Borst komt voor de zomer nog met een Plan van Aanpak om de wachtlijsten in de zorg- en welzijnssector te bestrijden. Maar of het veel zal helpen is twijfelachtig. Want in alle sectoren neemt de kwaliteit van de zorg nog steeds toe, en dat roept automatisch weer een grotere vraag op. De oplossing moet in een heel andere richting gezocht worden, betoogt de Groningse hoogleraar Doeke Post. 'Als de samenleving om meer zorg vraag, moet ze er ook meer voor betalen. Zo simpel is het.'