Waarom blijven Nederlandse politici, beleidsmakers én welzijnswerkers de wereld toch als maakbaar zien? De dominee en de koopman hebben zich blijkbaar onuitroeibaar genesteld in onze Hollandse genen. De dominee weet hoe de wereld beter kan worden en wil voortdurend anderen overtuigen van zijn gelijk. De koopman levert vervolgens de spulletjes die al die bekeerde zielen gaan helpen om dat te worden waarvan ze zelf niet eens wisten dat ze het wilden zijn.

Na een heerlijke vakantie in Toscane ben ik weer uitgerust aan de slag gegaan. Via de mail ontving ik van een gewaardeerde collega een kort verslag van het derde landelijke participatiedebat van donderdag 30 september. Het was een inspirerende dag voor haar geweest waarbij ze concludeerde dat het flexibele vrijwilligerswerk in opkomst is, mensen best iets voor elkaar over hebben, burgers zichzelf kunnen sturen en dat overheden het principe van burgerparticipatie niet mogen misbruiken om financiële doelstellingen te halen.

In Den Haag heeft MOOI - in samenwerking met de gemeentelijke Dienst Sociale Zaken - een pilot uitgevoerd rond participatie. In een korte periode werden 120 uitkeringsgerechtigden uit het ‘granieten’ bestand naar ons verwezen. De pilot was er op gericht deze mensen toch tot participatie te bewegen. Dat is met 84 mensen ook gelukt (met wat meer tijd was 100 haalbaar). Ze zijn cursussen en opleidingen gaan volgen, vrijwilligerswerk gaan doen en een aantal hebben een zelforganisatie opgezet.