Over de oorzaken en gevolgen van gedrag kunnen cliënten heel anders denken dan de sociaal werker. Sommige cliënten zijn zeer bedreven en razendsnel in het aanwijzen van oorzaken. En die oorzaken zoeken ze niet bij zichzelf. ‘Buiten jezelf leggen’ noemt de sociaal werker dat dan.

Maar liefst drie kwart van de therapeuten pinkt wel eens een traantje weg tijdens een therapiesessie. Dat bleek uit onderzoek van de klinisch psycholoog Amy Blook Marcovici. Op LinkedIn veroorzaakte dit onderzoek een discussie onder sociaal werkers. Je emoties op deze manier tonen in het contact met je cliënt, kan dat wel? De meningen liepen uiteen.

De drie R’en Rust, Reinheid en Regelmaat werden wereldberoemd als uitgangspunt voor de opvoeding van kinderen. Al te maniakaal doorgevoerd leiden ze tot gedrilde kindjes, maar als ze met enige terughoudendheid worden toegepast, zijn deze drie R’en nog altijd een goede leidraad. Ook in het sociaal werk kom je er een eind mee.

Waarom ben je ooit aan dit werk begonnen? Zelf sta ik daar zo nu en dan even bij stil. Want soms lijkt alles er op gericht te zijn om je van dat uitgangspunt weg te drijven. Nog voordat ik ook maar wist wat het sociaal werk inhield wist ik:ik wil mensen helpen. Zo simpel was het. Het begon met de cliënten, patiënten of bewoners en dus niet met ‘registratie en productie’, ‘diagnoses’ en ‘methodieken’.

Onlangs wees een maatschappelijk werker mij op een opmerkelijk nieuwsbericht. Een vrouw werd tijdens een toiletbezoek in het circus geconfronteerd met een ontsnapte tijger. Een doodenge situatie, oog in oog met een 110 kilo wegend wild dier. Ze hield haar hoofd koel, begon niet te gillen, raakte niet in paniek. Rustig en beheerst wist de vrouw het toilet te verlaten. De vrouw, een sociaal werker, vertelde dat ze zo koelbloedig bleef doordat ze tijdens haar studie geleerd had ten aller tijde kalm te blijven.