sociaal werk
Compassie geeft actie
Waarom ben je ooit aan dit werk begonnen? Zelf sta ik daar zo nu en dan even bij stil. Want soms lijkt alles er op gericht te zijn om je van dat uitgangspunt weg te drijven. Nog voordat ik ook maar wist wat het sociaal werk inhield wist ik:ik wil mensen helpen. Zo simpel was het. Het begon met de cliënten, patiënten of bewoners en dus niet met ‘registratie en productie’, ‘diagnoses’ en ‘methodieken’.
De koelbloedige sociaal werker
Onlangs wees een maatschappelijk werker mij op een opmerkelijk nieuwsbericht. Een vrouw werd tijdens een toiletbezoek in het circus geconfronteerd met een ontsnapte tijger. Een doodenge situatie, oog in oog met een 110 kilo wegend wild dier. Ze hield haar hoofd koel, begon niet te gillen, raakte niet in paniek. Rustig en beheerst wist de vrouw het toilet te verlaten. De vrouw, een sociaal werker, vertelde dat ze zo koelbloedig bleef doordat ze tijdens haar studie geleerd had ten aller tijde kalm te blijven.
Als in een film
Reflecteren op je handelen is essentieel voor de sociale professional. Het is de manier om te toetsen of je handelen juist is. Sluit je nog aan bij je cliënt en de doelstellingen? Ben je nog op de goede weg?
Het uur van de waarheid
Als ik wethouder was, zou ik slapeloze nachten hebben. Vooral als ik in een raadsvergadering met droge ogen zou moeten verkopen dat de transities rond zorg en welzijn er op gericht zijn om meer kwaliteit te genereren voor minder geld. Als raadslid zou ik meer dan ooit twijfelen aan de opdracht het college en de ambtenaren kritisch te toetsen op het te volgen beleid.
Bijzondere gasten
Als sociaal werker kom je met mensen in aanraking die vaak onder bijzondere omstandigheden vorm geven aan hun leven. In geen ander beroep kom je in aanraking met fraaiere ‘types’ en ‘portretten’ dan in het sociaal werk. Doorzetters en vechters, ritselaars en rommelkonten, vrolijke flierefluiters en grapjassen, hypochonders en levensgenieters. Mensen die bewondering oproepen en verbazen.
‘Sociaal werker moet meer marktgericht denken’
‘Nadat ik de verkiezing won, dacht ik: oh jee, nu heb ik opeens een titel!’ Evalien Verschuren van het Centrum Jeugd en Gezin in het Groningse Beijum, werd in 2012 verkozen tot Sociaal Werker van het Jaar. ‘De gemeente Groningen gebruikt ons CJG als goed voorbeeld voor de stad.’
Grenzen zonder schutting
De vorige keer schreef ik: ‘het beste plan is het plan waarover het huishouden zélf de regie voert omdat men begrijpt dat het problemen oplost die zij zelf als zodanig ervaren. Ook in huishoudens waar sprake is van opgelegde kaders of handhaving’.
‘Roze ondersteuning behoort tot standaard uitrusting sociaal werk’
Het handboek ‘Kijk jij al door een roze bril?’ over ondersteuning aan lesbische vrouwen, homomannen, bi’s en transgenders (LHBT) zou tot de standaarduitrusting van de sociaal werkers moeten behoren. Dat stelt lector maatschappelijk werk Margot Scholte.
3 december – Het Welzijnsdebat
Er zijn steeds meer twijfels over de effectiviteit van wijkbeleid. Het Sociaal en Cultureel Planbureau publiceerde een kritisch rapport over het krachtwijkenbeleid van de laatste jaar. In april verscheen een onderzoek van Movisie, dat liet zien dat de betekenis van leefbaarheidsprojecten niet groot is. Het zijn berichten die verder voeding geven aan de twijfel over het werk van sociale professionals in wijken. Maar stevige conclusies over het nut van sociale projecten vragen om reacties van de mensen die met hun voeten in de klei staan.
Social work in het buitenland
Als ‘taakverantwoordelijke internationalisering’ in ons team van Saxion-docenten had ik in Enschede een gesprek over de toekomst van sociaal werk. Internationalisering is wellicht de oplossing voor de afnemende vraag naar social work in Nederland, maar de werkelijkheid is weerbarstig. Studenten Social Work willen helemaal niet internationaal werken. Een enkeling gaat voor een korte stage naar het buitenland (Finland, Zweden, Groot Brittannië, Zuid Afrika), maar ook die student wil uiteindelijk in Nederland zijn vak uitoefenen.
