Langdurig werkloze vrouwen en ouderen die zich in een sociaal isolement bevinden zijn niet bepaald de makkelijkst bereikbare groepen. Het project Werk en Aandacht in Amsterdam probeert deze kansarmen met elkaar in contact te brengen. Voor de vrouwen fungeert het project als leer-werktraject. Met behoud van uitkering helpen ze ouderen met allerlei klusjes en houden hen gezelschap. Op die manier bereiden ze zich voor op een vaste baan in de zorg. Voor de ouderen is doorbreking van eenzaamheid het doel.

Alweer staan de wethouders en de instellingen die verantwoordelijk zijn voor de maatschappelijke opvang en verslavingszorg op hun kop. Want wéér is er zo'n advies verschenen van de Raad voor de financiële verhoudingen over herverdeling van de gelden. En als de minister het advies zou volgen zijn de gevolgen rigoureus. Begin mei kunnen we haar reactie verwachten.

'Ik geloof soms dat de werk-werk-werk-profeten niet in hun eigen boodschap geloven. Ze zetten mensen ontzettend onder druk om betaald werk aan te nemen. Maar als werken zo goed en aantrekkelijk is, waarom doen mensen het dan niet uit zichzelf?' Raf Janssen, directeur van Sjakuus en lid van de Stuurgroep van de onlangs gehouden Sociale Conferentie, over het armoedebeleid van Paars II.

Verbetering van activering en uitstroom, gerichtere armoedebestrijding en terugdringen van misbruik. Dat waren de voornaamste doelen achter de invoering van de nieuwe Algemene Bijstandswet in januari 1996. Als altijd bleek de praktijk de afgelopen jaren wat weerbarstiger. Dit najaar evalueert de Tweede Kamer de wet. Een inventarisatie van de winstpunten en de minder geslaagde effecten.

Het algemeen maatschappelijk werk zit klem. De werksoort krijgt steeds meer taken toegeschoven zonder dat het budget navenant meegroeit. Gemeenten willen dat het AMW actief meedoet aan de wijkaanpak en de integrale samenwerking. Tegelijkertijd doen steeds meer gespecialiseerde instellingen hun maatschappelijk werk de deur uit, zodat de toeloop op het AMW alleen maar toeneemt. Zowel minister Borst als de gemeenten vinden dat het AMW versterkt moet worden, maar schuiven de verantwoordelijkheid daarvoor op elkaar af. Hoe gaan de instellingen intussen om met de oplopende druk?

Regionalisering is het kernwoord in het arbeidsmarkt- en scholingsbeleid. Of het nu om de zorgsector, welzijn of jeugdhulpverlening gaat, de krapte op de arbeidsmarkt moet worden bezworen op regionaal niveau. Daar slaan de sociale partners en arbeidsvoorziening de handen ineen met mobiliteitsprogramma's, transferpunten, loopbaanoriëntatietrajecten en vacaturebanken. Maar hoe zit het met de instroomkant? In de regionale overlegstructuur schitteren de opleidingen door afwezigheid.

Bevorderen van onderlinge dienstverlening, verbetering van de koopkracht van met name minima en werken aan sociale participatie. Die doestellingen staan hoog in het vaandel van de ruim tachtig LETS-kringen die Nederland telt. Maar ook de alternatieve economieën kennen uitvallers.

Burgemeester Rein Welschen van Eindhoven kondigde een paar jaar geleden aan het woonwagenbeleid krachtig ter hand te zullen nemen. Een gemeentelijke voortgangsrapportage meldt nu dat de aandacht voor het woonwagenbeleid danig is verslapt. Van integratie is geen sprake en ook andere doelstellingen worden bij lange na niet gehaald. Tijd voor een nieuw plan van aanpak. De doelgroep moet terug op de agenda, vindt Welschen. Ook bij het welzijnswerk.