welzijnswerk
Jongeren uit achterstandsbuurten kunnen sporten op de Krajicek Playgrounds
‘Kinderen worden leuker als ze kunnen sporten’
Straatvoetbal maakt van dak- en thuislozen helden
‘Het applaus tijdens de openingsceremonie was zo geweldig, ik kreeg echt vlinders in mijn buik. Normaal kijkt niemand naar je om, maar nu stonden mensen zelfs op de banken voor je. Mijn zelfvertrouwen is een stuk gestegen.’ Dennis Schalkwijk is topscorer van het Nederlandse daklozenteam dat vorig jaar in juli tijdens de wereldkampioenschappen straatvoetbal voor dak-
en thuislozen in het Oostenrijkse Graz brons won. Onder leiding van Sander de Kramer, hoofdredacteur van het Rotterdamse Straatmagazine, voetbalden zeven dak- en thuislozen zich naar één van de topploegen van het toernooi. Dit jaar doen de voetballers niet mee. Door de Olympische Spelen en het reguliere Europees kampioenschap voetbal zouden ze lang niet zo veel aandacht krijgen als vorig jaar. En media-aandacht was voor Sander de Kramer één van de belangrijkste doelen. ‘Ik wilde het kampioenschap gebruiken om clichébeelden, die nog steeds
over dak- en thuislozen bestaan, te veranderen. Meer begrip voor hun situatie krijgen. Voetbal is een populaire sport en het trekt mensen die normaal gesproken nooit een straatkrant zouden kopen en artikelen over de problematiek in kranten zouden overslaan. Het was echt een prachtige methode om hen nu wel eens te bereiken. Ik wilde mensen wakker schudden.'
Staatssecretaris Ross-van Dorp over de Wet Maatschappelijke Ondersteuning: ‘We moeten geslaagde projecten in de etalage zetten’
Met de Wet Maatschappelijke Ondersteuning krijgen gemeenten allerlei nieuwe taken over hun schutting gegooid. Een onacceptabele, verkapte bezuinigingsmaatregel, vindt de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Maar volgens staatssecretaris Clémence Ross is er helemaal geen sprake van een bezuiniging. ‘Het gaat om taken die gemeenten al doen of zouden moeten
doen.’
Horseed biedt vluchtelingvrouwen een veilige thuishaven: Basaal opbouwwerk voor Somalische vrouwen
Opbouwwerkster Naïma Mohamed begon in Utrecht-Overvecht een zelforganisatie voor Somalische vrouwen, voor het merendeel vluchtelingen. De vrouwen komen er uit hun isolement, ontwikkelen zelfvertrouwen en maken elkaar stap voor stap wegwijs in de maatschappij. ‘Ik
verzin niets, ik luister alleen maar. De ideeën van de vrouwen zijn het uitgangspunt.'
Daklozen en verslaafden schilderen en exposeren bij Via Kunst: De pukkel van de Karel Doormanstraat
Bij Via Kunst maken en exposeren verslaafden, daklozen en mensen met een psychiatrische achtergrond schilderijen. De nadruk van het project ligt primair op het creatieve proces, voor de deelnemers wordt geen traject uitgestippeld. Misschien zullen sommige kunstenaars zich ooit
zelfstandig kunnen redden. Maar ook is het risico van hospitalisatie aanwezig.
Wim Woertman, voormalig hoofd Sociaal Beleid: ‘Andere ministeries hebben meer oog voor welzijn’
Wim Woertman was tot voor kort hoofd Sociaal Beleid bij het ministerie van VWS. Deze directie werd aan het eind van zijn carrière nagenoeg gehalveerd. Woertman schetst hoe het welzijnsbeleid steeds meer in de verdrukking kwam. ‘Wij deden er niet toe, wij stonden niet op de kaart. Het was bizar.’
Sociale sector heeft moeite allochtone medewerkers aan zich te binden: Allochtonen op achterstand
Hoe multicultureel zijn de sectoren zorg en welzijn? Hoewel de een het er beter vanaf brengt dan de ander, hebben beide minder dan het landelijke gemiddelde aan allochtoon personeel in dienst. Over de kloof tussen werk en opleiding, imagoproblemen, en inhaalslagen.
Ouder Informatie Punt: advies bij opvoeding en onderwijs van allochtone kinderen: Sleutelfiguren betrekken ouders bij de school
Op Ouder Informatiepunten werken allochtone ouders als vrijwilliger om andere ouders te helpen bij vragen en problemen rond de opvoeding en schoolprestaties van hun kind. Ook worden ze door de vrijwilligers gestimuleerd meer betrokken te zijn bij de school.
De moeizame weg naar een multiculturele sector
Hoe multicultureel zijn de sectoren zorg en welzijn? Hoewel de een het er beter vanaf brengt dan de ander, hebben beide minder dan het landelijke gemiddelde aan allochtoon personeel in dienst. De welzijnssector scoort steeds beter bij het aantrekken van allochtoon personeel. Maar in de
zorgsector is nog lang geen sprake van een evenredige deelname van allochtone medewerkers. Beide sectoren stellen echter veel in het werk om die situatie te verbeteren. Zo hebben het Albeda College Rotterdam en het ROC van Amsterdam een drempelloze opleiding op het niveau van helpende welzijn ingevoerd. Jongeren uit de doelgroep en zonder vooropleiding zetten hun eerste stappen in het professionele jongerenwerk. En in de zorgsector wordt alles in het werk gesteld
om tot een gedifferentieerde personeelssamenstelling te komen: trajecten om inburgeraars in te laten stromen in de sector Verpleging & Verzorging, voorlichtingsactiviteiten gericht op allochtonen in hogere zorgfuncties en projecten voor een multiculturele thuiszorg. In deze opleidingenspecial aandacht voor de kloof tussen werk en opleiding, imagoproblemen en
inhaalslagen.
Probleemjongeren op weg naar professioneel jongerenwerk: ‘Jongeren van mijn eigen cultuur verkloten het vaak’
‘Vaak staan de jongeren met één been bij justitie en met één been in het normale leven,’ zegt docent Peer Ottink in Rotterdam over de assistent jongerenwerkers in wording. Jongeren uit de doelgroep en zonder vooropleiding zetten in speciale opleidingen hun eerste stappen in het professionele jongerenwerk. De initiatieven zijn succesvol, maar blijven niet verschoond van
problemen.