Met een 'wonderbaarlijk circus' een open dag promoten, een grootscheepse onderwijs- en beroepenbeurs organiseren in Ahoy, het aanbieden van onderwijs-op-maat. Zorgopleidingenhalen alles uit de kast om nieuwe leerlingen en studenten te trekken. Maar doen ze wel genoeg? 'Tussen 1992 en 1997 zijn er gewoon te weinig mensen opgeleid. Daar ondervindt de sector nu de gevolgen van.'

Om het steeds nijpender wordende tekort aan arbeidskrachten in de zorgsector het hoofd te bieden, is een stevige, desnoods onorthodoxe aanpak nodig. Flexis is een initiatief dat aan die roep beantwoordt. Het tracht door het aanbieden van leerroutes-op-maat mensen aan kwalificaties en diploma's te helpen zodat zij in de zorgsector aan het werk kunnen gaan.

Veelal hebben verzekeraars het imago van rijke, bureaucratische bolwerken die allesbehalve transparant zijn voor de klant. Tegenwoordig streven ze echter naar meer toegankelijkheid en wenden ze hun invloed aan om de problemen in de sector aan te pakken. PGGM is daar een voorbeeld van. 'We willen niet die chique, afstandelijke verzekeraar uit Zeist zijn,' zegt directeur Heino van Essen van de pensioenverzekeraar.

Zowel racisme als geweld van extreem-rechts neemt toe, zo blijkt uit een onderzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Bij de meeste incidenten bestaat echter uitsluitend een vermoeden van racisme, want de dader wordt veelal niet achterhaald. Volgens D66-Tweede Kamerlid Boris Dittrich is dat geen reden om racisme te bagatelliseren. 'Dan denken allochtonen: het interesseert jullie helemaal niet'.

Hoewel het overgrote deel van de werknemers in de sectoren zorg en welzijn vrouw is, dringt nog geen tien procent van hen door tot een topfunctie. Zorg + Welzijn sprak met vier vrouwen die het wèl tot directeur of voorzitter van een raad van bestuur schopten. Hoe kwamen zij zo ver? Een gesprek over zelfvertrouwen, ambities en de regels van het spel.

De afgelopen maanden kregen burgemeester van Amsterdam Patijn en zorgwethouder Guusje ter Horst een hoos aan kritiek over zich heen. Op de Amsterdamse Wallen blijft de drugsoverlast groot. Acties van de politie verplaatsen de problemen alleen maar en drugsverslaafden kunnen de hulpverlening in de binnenstad niet meer bereiken. Ook het plan om mentoren te koppelen aan verslaafden komt niet uit de verf. 'We werken hard aan uitbreiding van de opvang, maar zoiets lukt niet in een half jaar.'

Het terugdringen van de wachttijden en het oplossen van het personeelstekort zijn, zoals te verwachten viel, de twee topprioriteiten van VWS in de Zorgnota 2001. Het grootste deel van de extra 3,7 miljard gulden voor de zorg reserveert het ministerie dan ook voor deze posten. Maar structurele oplossingen voor de problemen in ‘de rampsector van het Paarse kabinet’ zijn niet terug te vinden in het jaarlijkse rapport waarin de beleidsvoornemens op een rijtje worden gezet.

De beleidsagenda in de Memorie van Toelichting van VWS laat maar één conclusie toe: VWS is hard op weg het Ministerie van Zorg te worden. Bijna de hele tekst gaat over Zorgvraagstukken. Er is nog nauwelijks aandacht voor sport, jeugd en lokaal sociaal beleid. De vertaling in het extra budget voor 2001 bevestigt het beeld. Ruim 90 procent van het extra geld gaat naar Zorg. Dat geld gaat vervolgens hoofdzakelijk naar capaciteitsuitbreiding, geneesmiddelen en in iets mindere mate naar arbeidsmarktbeleid en ict in de zorg.

Al vanaf zijn vijfde jaar woont Ab van Eijbergen, verstandelijk en visueel gehandicapt, in diverse instellingen. Pas de laatste drie jaar heeft hij het gevoel dat hij aan kan geven welke wensen hij heeft en welke keuzes hij in zijn leven wil maken. Daarna voelde hij zich als mens pas serieus genomen. Daarvoor werd er vooral ver hem gepraat en werden beslissingen voor hem genomen. Maar Ab was eigenwijs en gaf de moed niet op. In het boek 'Zo zie ik het' vertelt hij over zijn leven en de ervaringen binnen instellingen: 'Ik wil, ondanks mijn beperkingen, gewoon kunnen doen wat iedere Nederlander ook kan doen. En mensen zouden hun eigen zorgcoördinator moeten kunnen kiezen.'