'De meeste gesubsidieerde instellingen, waaronder die voor zorg en welzijn, hebben nog steeds geen interesse in een divers personeelsbeleid.' Dat zegt Wilma Gillis-Burleson, manager van het programma Veelkleurige Stad van de gemeente Rotterdam. Burleson, die tevens directeur is van een opleidingsbureau voor diversiteitstrainingen, arbeidsmarktprojecten, werving en selectie, vindt dat instellingen teveel voorbijgaan aan de meerwaarde van deze werknemers. En dat zou ze nog weleens kunnen opbreken.

De Wetenschappelijke Raad voor het regeringsbeleid waarschuwde onlangs voor een dreigende oorlog tussen de generaties. De raad ziet met name op het gebied van de verdeling van gelden voor gezondheidszorg en onderwijs conflicten tussen jong en oud ontstaan. Om verschillende generaties op een goede manier te laten samenleven is echter meer nodig dan geld voor collectieve verzekerings- en verzorgingsarrangementen. Kees Penninx, projectleider Intergenerationele Buurtontwikkeling bij het Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn, pleit voor een generatiebewust buurtbeleid

Vraaggericht en vraaggestuurd werken zijn momenteel gevleugelde begrippen in de welzijnssector. Toch is de invloed van burgers en klanten op beleid en activiteiten er nog nauwelijks geregeld. Dinsdag 25 januari nam staatssecretaris Vliegenthart de 'Werkmap Kwaliteitspanel Welzijnssector' in ontvangst. Dit instrument biedt welzijnsinstellingen op papier de mogelijkheid hun consumentenbeleid op poten te zetten. Maar wie pakt de handschoen op? De eerste stappen van een inhaaloperatie.

Met het organiseren van allerlei ontspanningsactiviteiten probeert de Stichting Alegria in Den Bosch het uitzichtloze bestaan van uitgeprocedeerde moeders en hun kinderen enigszins te verlichten. De stichting steunt op vrijwilligers die, waar dat nodig is, samenwerken met de reguliere hulpverlening. De enige betaalde medewerkster en drijvende kracht achter de stichting is Ana Menezes. 'Uit eigen ervaring weet ik hoe dodelijk verveling kan zijn.'

Makkelijk te bemiddelen werklozen zijn door de florerende arbeidsmarkt uit de kaartenbakken van sociale diensten verdwenen. De langdurig werklozen die overblijven hebben intensieve begeleiding nodig. De rol van arbeidsbureaus daarbij is niet langer vanzelfsprekend; de gedwongen winkelnering is onlangs vervallen. Nu de moeilijkste categorieën werklozen aan bod komen, liggen er kansen voor het welzijnswerk. Divosa-directeur Paul Lemmen pleit voor meer samenwerking tussen sociale diensten en welzijnsorganisaties. Het welzijnswerk als gewilde bruid in de sociale zekerheid?

Employability, jobmarketing, loopbaanplanning. Volgens arbeidsdeskundigen moeten zorg- en welzijnsinstellingen zich meer gaan toeleggen op het aantrekkelijk maken en houden van banen voor hun personeel. Want in tijden van toenemende krapte op de arbeidsmarkt is het binnenhalen van voldoende getalenteerde mensen één ding, maar zorgen dat ze tevreden blijven, zich ontwikkelen en niet opgebrand raken en in de WAO belanden, is vers twee.

De Bureaus Jeugdzorg moeten worden omgevormd tot grote regionale instellingen waarin ook de uitvoering van alle ambulante hulp is ondergebracht. Hiervoor pleit de commissie Günther in haar advies over de Wet op de jeugdzorg dat eind vorig jaar aan minister Korthals van Justitie en staatssecretaris Vliegenthart van VWS is aangeboden. Het advies oogst weinig enthousiasme. Alom wordt gevreesd dat de zo gewenste onafhankelijke en objectieve zorgtoewijzing verdwijnt.

De meeste welzijnorganisaties hebben inmiddels ouderenadviseurs in dienst, of zijn bezig deze nieuwe functie handen en voeten te geven. Het goed adviseren en bevorderen van zelfredzaamheid van ouderen wordt steeds belangrijker nu zij langer op zichzelf blijven wonen. Maar wat doen ouderenadviseurs eigenlijk precies en waarmee krijgen zij te maken? Zorg + Welzijn liep een dag mee met Janine Drewes, ouderenadviseur bij Doras, Welzijn Ouderen Amsterdam-Noord. ‘Ik krijg vooral te maken met ouderen met complexe problemen.’

Wie de vijftig passeert, ontwaart in de verte de horizon van het pensioen. De vijftigste verjaardag is een natuurlijk moment voor een persoonlijke afweging van wensen en mogelijkheden. Wil ik in mijn werk nog iets anders? Wil ik minder werken? Zal ik niet die grote reis gaan maken nu ik nog gezond ben? De sociale sector telt veel vijftigers die al lange tijd meedraaien. Wat gebeurt er met ze als ze die kaap passeren? Maken ze zich op voor een eindsprint of zal het hun tijd wel duren? Wat houdt ze gaande, waar halen ze hun inspiratie vandaan? Twee loopbaanadviseurs geven hun visie op de perspectieven van de oudere werknemer en drie werkers met een lange staat van dienst blikken terug én vooruit

Licht verstandelijk gehandicapten die met begeleiding zelfstandig gaan wonen, hebben vaak moeite met het opbouwen van sociale contacten. Om hen daarbij te ondersteunen bieden de SPD en het sociaal-cultureel werk in Bergen op Zoom activiteiten aan waarmee ze hun sociale vaardigheden kunnen bijspijkeren. 'Ik nodig nu ook vrienden op de koffie bij mij thuis.