Volgens de rijksoverheid heeft een aparte terroristenafdeling een positieve werking op het terug dringen van verdere radicalisering en rekrutering maar volgens Tinka Veldhuis houd deze positieve werking dus op, zodra ze de gevangenis weer mogen verlaten. Dan vraag ik mij af, hoe goed werkt het strakke regime op de terrorisme afdeling? Want, is het niet de bedoeling om de mensen na hun detentie weer te laten participeren in de samenleving?
Deze maatschappij is inderdaad snel met het bestempelen van mensen, vooral als het om terroristen gaat. Nou begrijp ik de angst van mensen, maar wat gebeurt er met de mensen die, zoals in dit artikel vermeld staan, op deze afdeling vastzitten zonder veroordeling en daarna weer op straat vrijgelaten worden. De omgeving van deze onveroordeelde persoon zal hem of haar aankijken als terrorist.
Het gevolg hiervan kan zijn dat de persoon een secundair zelfbeeld ontwikkeld en zich hierna gaat conformeren.
Wetend dat er in alle afdelingen van het gevangeniswezen, een statussysteem wordt gehanteerd onder de gevangenen vraag ik mij af of een apart terrorisme afdeling wel een goed idee is. Vaak krijgen gedetineerden een hoge status in de gevangenis naar aanleiding van hun gedrag. De brave gedetineerde uithangen is dan niet bevorderlijk voor je positie bij de medegedetineerden. Mocht een persoon op deze afdeling verblijven nog zonder een veroordeling is de kans dan niet groter dat hij zich zal gaan conformeren naar de wensen van de in hoog aanzien staande personen.
En als mensen vrij komen, wat gebeurt er dan met ze? (Nu spreek ik over alle gevangen, niet alleen over de terroristen. Ik ben namelijk van mening dat dit proces bij alle ex gedetineerde voorkomt.)
Er treedt hoogstwaarschijnlijk een stigmatiseringsproces op. Hier wordt de persoon geëtiketteerd, waarbij de inhoud van het etiket aan de persoon een kenmerk toeschrijft, dat in hoge mate degraderend is.
In het artikel gaat het over mensen die veroordeeld zijn, maar ook mensen die niet veroordeeld zijn. Ik ben het er mee eens dat de mensen die niet veroordeeld zijn als terrorist wel een secundaire deviant zelfbeeld ontwikkelen. De samenleving reageert hierop door hem als deviant te etiketteren. Diegene wordt dagelijks geconfronteerd met een etiketteringsproces. Stel je voor dat dit bij je zelf gebeurt! Ik zal er persoonlijk gek van worden. Je kunt er weinig tegen doen, maar de buitenwereld bestempeld je zodanig dat je amper anders kunt handelen.
Ik ben het ook eens met de uitspraak van Veldhuis. Zij beschrijft dat er voor veel mensen aanpassingsmoeilijkheden optreden en weer vervallen in hun oude patroon. Ik kan me hier zeker iets bij voorstellen. Als je eenmaal uit de gevangenis bent en men verwacht dat je weer participeert in de samenleving kan dit voor veel problemen zorgen. Je komt je oude vrienden weer tegen, je wordt minder snel aangenomen of mensen willen als snel niks met je te maken hebben. Doordat andere mensen zo over je denken ga je hier zelf ook in geloven. Je gelooft dat je niks kunt en gaat je hier ook naar gedragen. Daardoor komt er denk ik veel recidive voor. Wat erg zonde is. Ik blijf van mening dat iedereen een tweede kans verdient!