Ze zitten allebei op het speciaal onderwijs, zmlk. Giel en Tijn zijn licht verstandelijk beperkt, rustige jongens en in deze tijden van corona in eerste instantie best van slag. Ineens zaten ze thuis, was er geen dagbesteding meer op de zorgboerderij, geen honkbal meer in het g-team en de ambulant hulpverleenster zat in quarantaine. ‘Ik heb wel een keer serieus zitten huilen; hoe moet ik dit doen?’ zegt moeder Jolanda de Kok. ‘Ik moest ook thuis werken en zat ineens aan tafel met twee jongens die les nodig hadden, voortdurend aandacht vroegen en in het begin echt van slag waren omdat ze niet meer bij hun vriendjes konden zijn.’
Structuur
‘Twee weken later kwamen we allemaal in een goede modus’, zegt De Kok. ‘De kinderen raakten eraan gewend dat hun ouders nu les gaven. Wij hadden een structuur opgesteld van opstaan, aan tafel, een uur schoolwerkjes doen, even fruit eten en dan weer een uurtje werkjes maken.’ Kinderen met lvb zijn gebaat bij regelmaat en structuur, weet De Kok. ‘Je kunt niet zeggen: “Hou nu eens op, ik moet werken”.
De deur dicht
Maar ja, dan moet je als ouder zelf ook nog thuis je werk doen. Jolanda is directiesecretaresse, 24 uur in de week. Haar partner heeft een restaurant en moet in deze coronacrisis nog veel regelen. Op zolder opsluiten met de deur dicht is geen optie. ‘Dan wordt het voor de jongens alleen maar erger. Wij hebben twee rustige kinderen, ze gaan vooral elkaar dwars zitten als ze uit hun ritme zijn. Maar ik hoor ook ouders vertellen dat hun kinderen totaal van streek raken als ze uit hun structuur raken. Als je dan zelf ook nog stress hebt over je werk of als je niet goed in je vel zit, dan wordt het echt moeilijk.’
Hoe pak ik dit aan?
Jolanda de Kok werd elke week gebeld door school en door de bso: ‘Hoe gaat het thuis?’. Ze kregen lesmateriaal en suggesties voor activiteiten thuis. ‘Probeer maar eens goed les te geven. Ik dacht regelmatig: “Hoe pak ik dit aan?”. Het brein van de kinderen is soms niet te volgen. Tot school tegen me zei: “Het belangrijkste op dit moment is het welzijn van de kinderen en dat ze zich goed voelen. Die d’s en t’s komen later wel”. Ik heb echt respect gekregen voor de leerkrachten. En ook iets geleerd van hoe je eigen kind functioneert op school.’
Zorgboerderij
Voor Jolanda de Kok werd het dilemma tussen aandacht voor werk en aandacht voor de kinderen opgelost toen de zorgboerderij belde met mogelijkheden voor dagopvang. Giel en Tijn gingen vóór de coronacrisis om de twee weken op zaterdag een paar uur naar de zorgboerderij. ‘De begeleidster had een mogelijkheid bedacht om kinderen op te vangen’, vertelt De Kok. ‘Maximaal vier kinderen, alleen buitenactiviteiten, eigen lunchpakket meenemen en we moesten de kinderen zelf halen en brengen. Het was een fantastische oplossing; Giel en Tijn zagen vrienden en waren lekker bezig en ik kon thuis werken.’
Soap
En nu? Is er een weg uit de lockdown voor kinderen en jongeren met lvb? Het wordt lastig om afstand te houden, schat Jolanda de Kok in. ‘De jongste gaat op 11 mei weer naar school, de oudste nog niet. We krijgen van school een informatiefilmpje opgestuurd voor kinderen: de “Pittige Nieuwe Tijden Soap”, over wat ze moeten doen en wat niet; geen handen schudden, maar wel steeds handen wassen. Je mag niet aan elkaar zitten en je moet afstand houden. Maar ja, kinderen van die leeftijd zitten voortdurend aan elkaar te plukken. Zie maar eens voor elkaar te krijgen dat ze niet meer mogen knuffelen.’