Stel: je belt als gemeenteambtenaar een bewoner die een aanvraag heeft ingediend in het kader van de Wmo. Dan moet je vragen stellen. Nu komt die burger uit Zeeuws-Vlaanderen. Stel dat het algemene beeld van de stugge Zeeuw die niet meteen zijn hele hebben en houwen op tafel gooit, enigszins klopt. Zo’n telefoongesprek vlot dan niet. ‘Als je dan bijvoorbeeld vraagt of iemand zelf nog de was kan doen, krijg je als antwoord: “Natuurlijk kan ik dat!” Ze zullen wel denken, wat een gek mens, zoiets vraag je toch niet? Zoek je diezelfde persoon thuis op, dan zie je dat hij slecht ter been is. En kweek je ook gemakkelijker een vertrouwensband.’
Nicole Baart-Van Putte, themamanager zorg, werk en inkomen, illustreert waarom de gemeente Sluis (Zeeuws-Vlaanderen) ervoor heeft gekozen om Wmo-indicatiegesprekken bij de aanvragers thuis te voeren. Hetzelfde geldt bij een beroep op de Wet werk en bijstand (Wwb). Klantmanagers komen aan huis en nemen de situatie in ogenschouw. Staatssecretaris Jet Bussemaker (VWS) noemt de Sluise aanpak een voorbeeld voor andere gemeenten.
Formulieren
‘Het is niet verplicht die gesprekken thuis te houden. Mensen kunnen ook naar het gemeentehuis in Oostburg komen. Maar een huisbezoek heeft ook voor de cliënt voordelen. Het is praktisch. En omdat je bij een huisbezoek een betere indruk krijgt, kun je soms meer hulp geven dan iemand vraagt’, zegt Baart-Van Putte. ‘Als aanvragers van een Wwb-uitkering geen bezoek thuis willen, zou er iets achter kunnen zitten. Maar we kunnen niet dwingen.’
Paul van Kessel, klantmanager in Sluis, merkt bij huisbezoeken soms weerstand. ‘Je bent toch een vertegenwoordiger van de plaatselijke overheid. Als we de voordelen van een bezoek uitleggen, komt het vaak wel goed. We vullen tijdens het gesprek de benodigde formulieren in. Dat dient het gemak. Vaak merken we dat mensen een hulpmiddel aanvragen voor een bepaalde beperking, terwijl iets anders net zo goed werkt. Een eenvoudig voorbeeld: iemand wil een beugel in het toilet, maar het verhogen van de pot is een betere oplossing. En soms kunnen we meer bieden dan wordt gevraagd. Iemand verzoekt om huishoudelijke hulp, maar in het gesprek blijkt dat hij ook voor een vervoersvoorziening in aanmerking komt’, schetst Van Kessel.
Lees verder in de Wmo-special van Zorg + Welzijn, september 2009
